ZIJN REGELS Poem by Paul Bogaert

Is hij ziek, dat hij zo bleek ziet?
Het zetelvulsel blijft, het voedsel
in zijn voorhoofd blijft.
Achter het ijzergaas loopt er een kip,

een dikke. Verder, binnen, dat is
een printer en ook de bomen zijn te horen.
Regelmatig slikt het in zijn oren, hij
denkt: het sap in de bladeren is

niet gazeuse, lauw en hij draait
- zijn keel is diep - de ramen open
van de limousine. Wat is dit voor een duizeling?

Maar hij heeft zijn handen en de tuinstoel
is verstelbaar.