ZONDER KAARTEN BEN IK ONGESLAGEN Poem by Delphine Lecompte

Hij denkt dat ik bluf
wanneer ik zeg dat ik pyromanie en veertien kortverhalen in mij draag
hij rilt ongewild en verandert van onderwerp
ik hou niet van zijn onderwerpen (overspel en heraldiek)
maar ik ben verslaafd aan de luchtigheid die hij 's ochtends draagt.

's Middags hebben we het enkele uren moeilijk
twee opgezette hazen spelen een kaartspel
de haas met de beste kaarten kijkt verslagen
nu ruk je de kaarten uit hun poten en
gooit de hazen uit het raam
die met de slechte kaarten landt op een toerist
hij vervloekt mijn geliefde in het Schots en niest
ik zeg: de vloek is ongeldig omdat hij heeft geniest
de haas met de azen wordt opgevangen door een magere vrouw die er achterbaks uitziet
hij zegt: ze lijkt op jou, misschien moeten we haar binnenroepen
maar we kennen haar roepnaam niet.

De sterren hebben het vanavond voor het zeggen
ik verbind ze traag en ze stellen een hond voor die
de verf van een tafelpoot afbijt en even later bezwijkt aan een loodvergiftiging
jij verbindt ze snel en houdt de betekenis voor jezelf.