Alexis de Roode Poems

Eigenaardig. De laatste tijd
bekruipt mij de sensatie dat ik een ziel heb.
Buiten is het donker en binnen brandt een lichtje.
Er is muziek en poëzie en een meisje dat door de kamer danst,
niet alleen in de kamer, maar ook in mij.
Ik zou zelfs naar kantoor kunnen gaan.

Ach... er waren tijden dat ik tienermoeders keek op MTV.
In die tijd draaide ik muziek, om het even welke muziek.
En als mijn vriendin danste, zag ik haar uit mijn ooghoeken.
En de poëzie die ik schreef, was bitter en overspannen.
Maar vandaag, terwijl de dag wordt vol geregend,
heb ik mijn leven teruggevonden.

Mijn ogen hebben weer ogen gekregen.
Van mijn buitenste naar mijn binnenste oren
sijpelen gefluisterde, troostrijke boodschappen door.
Verrukkelijk. Kijk eens hoe ik hier zit,
met al mijn kleine en grote misdaden.

Nu ik weer een ziel heb, is het onmogelijk
om te falen. Vandaag zoek ik de hele dag
naar het juiste woord voor de beweging
van grote loofbomen in wind, vergeefs als altijd,
maar met een oneindig vertrouwen.
...

It's an odd thing. Recently
I can't help getting the feeling that I have a soul.
It's dark outside, but inside there's a light burning.
There's music and poetry and a girl dancing round the room,
and not just in the room, but in me too.
I could even go to the office.

Oh well... there were times I used to watch teenage mothers on MTV.
In those days I played music, just any music.
And when my girlfriend danced, I watched her out of the corner of my eye.
And the poetry I wrote was bitter and highly strung.
But today, a day when it is raining nonstop,
I've got my life back.

My eyes have got eyes once more.
From my outside to my inside ears
comforting messages seep whispered through.
Glorious. Just take a look at me sitting here,
with all my crimes, major and petty.

Now I've got a soul again I can't possibly
lose. Today I'll spend the whole day looking
for the right word to describe the movement
of mighty deciduous trees in the wind, in vain as always,
but with infinite confidence.
...

Ik ben vandaag in dienst getreden van het goede,
met inzet van al mijn beperkte middelen,
om de wereld tot een betere planeet te maken.

Ik ga er werk van maken, de verbeterde schepping,
de fouten die Darwin en God hebben gemaakt,
de inborst van de mens afwerken,
bewustzijn in het productieproces brengen.

Het wordt tijd haar eindelijk eens op te graven,
onze betovergrootmoeder, de Deugd.
Die kinderachtige verheerlijking
van de ondeugd, lekker stout,
het heeft nu lang genoeg geduurd.

Wij gaan dineren in een bos
met een ingehuurde beroemdheid
en schrijven ieder drie ideeën op
om de wereld te veranderen.

Niemand weet waar het heen gaat;
wij gaan daar orde in aanbrengen.

Omdat ik voor het goede ga werken, is mijn salaris enorm.
...

Today I have started working for the Good,
with the deployment of all my limited resources,
with the aim of making the world a better planet.

I'm going to do something about it, the improved creation,
the mistakes made by Darwin and God,
to perfect human nature,
to introduce awareness in the production process.

It is high time that we finally exhume her,
our great-great-grandmother, Virtue.
This childish extolling
of vice, of being deliciously naughty,
has gone on for long enough.

We'll have a dinner party in the woods
with a celebrity rented for the occasion
and each of us will write down three ideas
about how to change the world.

Nobody knows where it will end up;
we are going to set things to rights.

Because I'll be working for the Good, I'll get a nice fat salary.
...

Ik zat vandaag op kantoor op een stoel
en vocht tegen de klimaatverandering
toen iemand op Facebook zei:
De aarde is nu het koudst
van de afgelopen driehonderd miljoen jaar.
Ineens besefte ik dat de dieren
al vijfhonderd miljoen jaar bestaan
en dat ik nog enkele tientallen jaren te gaan heb.

Ik wilde opstaan van mijn stoel
en de polder in lopen,
om een grasspriet te bekijken
zoals ik er nog nooit een bekeken had.
Maar ik bleef zitten,
deed mijn plicht.
...

I was sitting on a chair in the office today
and fighting against climate change
when someone said on Facebook:
The earth is now the coldest it's been
in the past three hundred million years.
I suddenly realized that there have been animals
for five hundred million years already
and that I still have some dozens of years to go.

I felt like getting up from my chair
and walking off into the polder,
to look at a leaf of grass
as I had never looked at one before.
But I stayed seated,
did my job.
...

Op maandag schiep de mens zich een beeld van hemel en aarde.
De hemel was hoog, de aarde groot en gevaarlijk.
Chaos drong in zijn geest en leegte zweefde in zijn maag.
De mens sprak: Laat er een grens zijn. En hij trok een grens.
Wat aan de ene kant van de grens lag, noemde hij tuin.
En wat aan de andere kant van de grens lag, noemde hij wildernis.
Zo werd het avond en morgen: de eerste dag.

De mens sprak: Laat de dieren en planten in de wildernis
door God verzorgd worden, want hij heeft ze gemaakt.
Maar de dieren en planten in de tuin zijn van mij.
Ik zal ze koesteren en verzorgen, zij zullen mijn tuin verrijken.
Zo geschiedde. De planten en dieren in de tuin noemde hij voedsel.
En de planten en dieren in de wildernis noemde hij natuur.
Weer werd het avond en morgen: de tweede dag.

De mens sprak: De dieren en planten behoren aan mij,
maar zij gehoorzamen aan tijd. Ze bloeien in de lente
en geven zaadvruchten in de herfst. De vogels leggen
eieren naar hun aard, maar in de winter leggen ze niks.
Ik zal de planten een huis van glas geven en in de kippenstal
zal ik een helder licht branden. Ik zal eieren eten in december.
Weer werd het avond en morgen: de derde dag.

De mens sprak: Mijn tuin gehoorzaamt mij het hele jaar,
maar werkt niet half zo hard als ik. De trage planten
voeden zich met trage aarde. De dieren groeien traag
zoals de planten die ze eten. Laat er kunstmest en krachtvoer zijn!
En er was kunstmest en krachtvoer. En de kropsla en koeien
versnelden hun groei. En de mens zag dat het goed was.
Weer werd het avond en morgen: de vierde dag.


De mens sprak: Laat mijn tuin vruchtbaar zijn
wanneer ík het wil. Want de planten en dieren planten
zich lukraak voort, zonder te denken aan mijn behoeftes.
Ik zal de kalfjes weghalen bij de koe. Ik zal het zaad
van stieren vangen in mijn hand. Ik zal haantjes versnipperen.
Zo zal geen dier geboren worden buiten mijn wil.
Weer werd het avond en morgen: de vijfde dag.

De mens sprak: Van nest tot slacht zijn dieren en planten
gehoorzaam aan mij. Maar in het zaad schuilt nog anarchie.
Het vermengt zich naar eigen aard en waait de tuin uit.
Ik zal het zaad openbreken en veranderen. En het zal
mijn zaad zijn, van generatie op generatie. Aldus geschiedde.
En de mens zag dat alles wat hij gemaakt had,
zeer goed was. Zo werd het avond en morgen: de zesde dag.

Nu was de tuin van de mens voltooid.
En toen hij op de zevende dag al het werk zag
dat hij verricht had, rustte hij en keek uit over zijn tuin.
Hij at pitloze druiven en zwom in een vijver van melk.
Hij zag de bijen bij zwermen sterven in zijn tuin.
De grond was bitter geworden. En hij zei: Goed,
zei hij, Goed. Morgen weer een dag. Er is nog tijd.
...

On Monday man created an image of heaven and earth.
The heavens were high, the earth vast and dangerous.
Chaos entered his spirit and emptiness floated in his belly.
The man spoke: Let there be a border. And he drew a border.
That which lay on one side of the border, he called garden.
And that which lay on the other side, he called wilderness.
And the evening and the morning were the first day.

The man spoke: Let the animals and the plants in the wilderness
be cared for by God, for he has made them.
But the animals and plants in the garden are mine.
I will cherish them and care for them, they will enrich my garden.
And it was so. He called the plants and the animals in the garden food.
And he called the plants and the animals in the wilderness nature.
And the evening and the morning were the second day.

The man spoke: The animals and plants belong to me,
but they are obedient to time. They bloom in the spring
and give fruit of their seed in the Autumn. The birds lay eggs
according to their kind, but in the winter they lay nothing.
I will give the plants a house of glass and in the henhouse
I will install a bright light. I will eat eggs in December.
And the evening and the morning were the third day.

The man spoke: My garden is obedient to me the whole year,
but it doesn't work half as hard as I do. The slow plants
feed themselves from the slow earth. The animals grow slowly
like the plants that they eat. Let there be fertilizers and concentrates!
And there were fertilizers and concentrates. And the cabbages
and cows sped up their growth. And the man saw that it was good.
And the evening and the morning were the fourth day.

The man spoke: let my garden be fruitful
whenever I so want. For the plants and animals
reproduce themselves at random, without thinking of my needs.
I will take the calves away from the cow. I will collect the seed
of bulls in my own hand. I will put the male chicks in the shredder.
Therefore no animal will be born unless I say so.
And the evening and the morning were the fifth day.

The man spoke: From nesting time to slaughter animals and plants
are obedient to me. But there is still anarchy hidden in the seed.
It mingles according to its own nature and blows out of the garden.
I shall break open the seed and change it. And it will be
my seed from generation to generation. And it was so.
And the man saw that everything he had made,
was very good. And the evening and the morning were the sixth day.

Now the garden of the man was finished.
And on the seventh day when he saw all the work
that he had made, he rested and he looked out over his garden.
He ate seedless grapes and swam in a pond of milk.
He saw the bees dying in swarms in his garden.
The soil had become bitter. And he saw that it was …
Oh well, he said. Tomorrow is another day. There is still time.
...

Maandag log ik in op mijn computer, vrijdag log ik uit.
Zaterdag lig ik op mijn laminaat.
Zondag begint zich voorzichtig iets kenbaar te maken,
maar voordat ik mijn mond kan openen
om een woord te vormen
is het alweer maandag.
...

On Monday I log on onto my computer, on Friday I log off.
On Saturday I lie on my laminate floor.
On Sunday something slowly begins to announce itself,
but before I can open my mouth
to give shape to a word
it is Monday again.
...