Costas Traif

Costas Traif Poems

The Best Poem Of Costas Traif

Η Αρχή Του Μοναχικού Κόσμου

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί
Πως ο ήλιος της ζωής ακτίνας
Μπορεί σε στιγμή να εκραγεί
Πίσω μαζί μου δεν θα μείνει κανένας

Σκότος τον κόσμο έχει κυριέψει
Εκείνο και δυο κόσμοι διαφορετικοί
Ένας απλά την ζωή μου να μαγέψει
Στον άλλο η ψυχή μου θαμμένη η παιδική

Ο Ερμής πρώτος στην σειρά
Του δημιουργού παραβαίνει τον όρκο
Αγγελιοφόρο πνιγεί εκείνο βαθιά
Όπως η μοναξιά χωρίς τον φόβο

Βλέπω την Αφροδίτη μόνη
Διπρόσωπη σαν είναι
Στην επιφάνεια κανείς δεν επιβιώνει
Όμορφο ουρανό φωτίζεις ηλιε

Σειρά έχω γω με την μητέρα
Πάνω σε σκουπίδια περιμένω
Βλέπω το σκοτάδι έρχεται από πέρα
Εγώ η γη και το πετρωμένο

Εκείνη χάθηκε εγώ πάλι με εμένα
Καθώς ο Άρης θεός πολέμου
Παλεύει μέσα σε χαμένη ενέδρα
Μα να μην ξέρει την δύναμη του ανέμου

Τωρα ο πατέρας Δίας στον θρόνο
Κεραυνό ετοιμάζει, γεμίζω ελπιδα
Θα γλιτώσω από αυτον τον πόνο
Αλλα οχι, μόνος παλι με μια λεπίδα

Ο Κρονος πονηρός και πανούργος
Ετοιμάζει να κέρδισει άλλη μάχη
Το νιωθω εγώ έρχεται άλλος θάνατος
Καταιγίδα να κάψει τα δικά μου πάθη

Μπλε Τιτάνας γαλανός ο ουρανός
Του λείπουν απόψε τα αστέρια
Γιατί είναι μονος και εκείνος
Στου κόσμου την συντέλεια

Τέλος ο περίτρανος Ποσειδώνας
Τον κατακλύζει πρώτη φορά φόβος
Η κραυγή ακούγεται της γοργόνας
Του σύμπαν είμαι πλέον ο μόνος κόκκος

Βασίλειο πρέπει εγώ να διοικήσω
Τους τοίχους μου εγώ να γκρεμίσω
Είμαι αντάξιος θα το δείξω
Το σύμπαν σαν δημιουργός θα ξαναρχίσω

Βασίλειο γεμάτο από χαρά και φως
Χωρίς δυστυχία μιζέρια και πόνο
Κανενα εμπόδιο από δω και μπρος
Έχω σταματήσει τον χρόνο

Πέρα από το απέραντο
Ένας κόσμος μόνο ευδαιμονία
Αστέρι νέο υπέρλαμπρο
Ξεπερνά κάθε προσδοκία

Του νου μου το μεγάλο ερώτημα
Πως και εγώ επέζησα
Πως εγώ δεν χάθηκα
Πως εγώ δεν πέθανα

Ισορροπία το σύμπαν πρέπει να φέρει
Και όπως κάθε δημιουργός
Από την μοναξιά πρέπει να υποφέρει
Αρκεί να ξέρουν πως είναι αληθινός

Γεια σας λόφοι και πεδιάδες
Εγκαταλείπω μα δεν ξεχνώ
Όσα χρόνια να περάσουν όσοι βοριάδες
Εγώ δίπλα σας θα είμαι στο κενό

Κάποιοι θα με πουν θεό
Μα εγώ με λέω αμαρτωλό
Προσπαθώ να κάνω το καλό
Αλλά σε λάθος δρόμο θα οδηγηθώ

Για αυτό απέχω από κάτι ωραίο
Να απολαύσουν θέλω εκείνοι
Ακόμη και αν πρέπει να πονέσω
Θα έχω όμως μέσα μου ειρήνη

Αντίο βουνά και κοιλάδες
Αντίο αστέρια και νιφάδες
Αντίο κύματα και λιμάνια
Αντίο ζιζάνια και ουράνια

Costas Traif Comments