Ewa Lipska Poems

In the palm of my hand I hold this landscape
I cover by tram. Line number one.
I feel the iron of wheels. Submissive strips of rail.
...

Study death. Learn it by heart.
Following to the rules of spelling
dead words.
Spell it together
...

I pluck from your face
a crumb of plum crumb cake.
A tiny press of tenderness.
...

Sometimes you see plaster
falling from heads.
The facade of reason peeling away.
...

Poets undercover agents pious tax-payers
songwriters jewelers
will all be announcing
reports of the crime.
...

The life that he was bequeathed
as grandma used to say
what kind of inheritance is that anyway
...

Przezylem 75 lat
a zapamietalem tylko jedna godzine
w miasteczku Vejer de la Frontera
podczas ktorej nie dzialo sie nic oprocz zycia.
Przeczytalem tysiace ksiazek
a zapamietalem tylko jedno zdanie:
'Tu pytam czy to nie szalenstwo
z trwogi przed smiercia umierac?'
Podziwialem wielkich malarzy
a przed oczami dlugi kondukt dymu
na wyblaklej tapecie nieba.
Ucichly wielkie orkiestry.
Z nieszczelnego zegarka
ulatnia sie czas.
Coraz czesciej zamyslam sie nad niczym.
W pustej restauracji
kelner podaje mi
oko jastrzebia.
...

Chciałabym mieszkać Gdzie Indziej.
W haftowanych ręcznie miasteczkach.

Spotykać się z tymi
którzy nie przychodzą na świat.

Bylibyśmy wreszcie szczęśliwie samotni.
Nie czekałby na nas ani jeden przystanek.

Żaden przyjazd. Żaden odjazd.
Przemijanie w muzeum.

Żadne wojny nie biłyby się o nas.
Żadna ludzkość. Żadne wojsko. Żadna broń.

Śmierć na rauszu. Byłoby wesoło.
W bibliotece wielotomowy czas.

Miłość. Nieprzytomny rozdział.
Przewracałaby nam szeptem kartki w sercach.
...

I'd like to live Elsewhere.
In hand-embroidered towns.

To meet those
who are not born into the world.

At last we would be happily alone.
No stop would wait for us.

No arrival. No departure.
Evanescence in a museum.

No wars would fight for us.
No humanity. No army. No weapon.

Tipsy death. It would be fun.
In the library a multi-volume time.

Love. A mad chapter.
It would turn the pages of our hearts in a whisper.
...

Lubię panią pisze do mnie dwudziestoletni poeta.
Początkujący cieśla słów.

Jego list pachnie tarcicą.
Jego muza drzemie jeszcze w różanym drewnie.

W literackim tartaku ambitny hałas.
Czeladnicy okładają łatwowierny język fornirem.

Przycinają nieśmiałe sklejki zdań.
Wystrugane heblem haiku.

Problemy zaczynają się
z wbitą w pamięć drzazgą.

Trudno ją wyjąć
jeszcze trudniej opisać.

Lecą wióry. Ogryzki aniołów.
Pył do samego nieba.
...