Frank Koenegracht

Voor Geeske

Je sliep, je droomde, glimlachte en zei:
‘no I don't care', gevolgd door
een gekir, een meisjesachtig giechelen.

Dit was zo duidelijk als wat.
Hier was een engelsman in 't spel
die zekere voorstellen deed waarop

werd ingegaan. In elk geval
was ik het niet.
Ik spreek nooit engels in je slaap.

Proefondervindelijk gaan wij
te werk, dacht ik, dan weten we straks meer
en ik begon je borst

zo engels mogelijk te strelen. En inderdaad
't geluid ging over in een zacht zingen,
een gekreun, een situatie

die ik zo had kunnen laten.
Maar ik wilde zekerheid en wreef
over je broekje met dezelfde hand

uit Engeland.
Nu rende je weg, je vluchtte lachend
maar je vluchtte, je trappelde

je benen bloot. Dus onze vriend
van overzee was nu te ver gegaan;
dat bleek.

Je zuchtte, draaide je om naar mij
en zei mijn naam daarbij
en ik besloot je nu maar verder

te laten zweven tussen ruimte en tijd
maar fluisterde nog in je oor: ‘We'll
never meet again.' Voor alle zekerheid.
...

For Geeske

You were asleep, dreaming, smiled and said:
‘No I don't care,' followed by
a gurgle, a girlish giggle.

This was as clear as anything.
An Englishman was involved, making
certain suggestions and being

accepted. At any rate
it wasn't me.
I never speak English in your sleep.

We'll work by trial
and error, I thought, and soon we'll know more.
So I began to stroke

your breast, as Englishly as possible. And indeed
you started murmuring
softly, moaned,

I could have left it at that.
But I wanted certainty and rubbed
your bum with that same hand

from England.
Now you ran away, you fled laughing
but you fled, you kicked the covers

off your legs. So our friend
from across the sea had gone too far;
that was obvious.

You sighed, turned over to me,
saying my name,
and I decided to let you go on

floating between space and time
but whispered in your ear: ‘We'll
never meet again.' For safety's sake.
...

mama you've b'n on my mind
Bob Dylan



We gaan, moeder
en als het sneeuwt gaan we ook
en als het niet sneeuwt eveneens
we gaan in elk geval.
Het donker is laag, het licht is langwerpig
en de warandes springen ook wel
zonder oorlog van de huizen af:
maar we gaan, dat is zeker,
want hij is dood, zo dood als een mier
op een traploper en wij zijn daardoor
langzaam geworden, zo langzaam als
slechtgevoede honden.
Maar onze collectie sneeuwkristallen is buitengewoon.
...

mama you've b'n on my mind
Bob Dylan



We are going, mother
and if it snows we are still going
and if it doesn't snow we're going too
we are going whatever happens.
The darkness is low, the light is long
and the balconies sometimes fly off
the houses even without a war:
but we are going, that is certain,
because he is dead, as dead as an ant
on a stair-carpet and that is why
we have become slow, as slow as
ill-fed dogs.
But our snow crystal collection is extraordinary.
...

Wanneer je 's avonds laat in bed,
boek in je rechterhand, lul
in je linker de dingen op een rijtje zet
en constateert: nulkomma nul
heb ik bereikt; 't is godverdomme net
alsof mijn huis is scheef gezet.
Of als je wakker wordt als een insect
en gele stroop uit al je wonden lekt
maar iedereen gewoon doet
en je groet en het goed
met je meent.
Als je verdroogd op zee drijft
en er is geen hoop meer maar slechts dorst
je laatste beker heb je trillende vermorst
en barsten schieten in de plank
wiens hoofd duikt er dan lachend uit het water
wie zegt er dan: zorgen zijn voor later?
Je vrolijke vriend Frank.
...

Van alle auto's in de regen
die suizen langs mijn raam,
koplampen aan,
en die passeren door de bocht van de weg,
hoop ik maar dat ze ergens heengaan
en dat het telkens andere auto's zijn
en niet een reeks
die zonder reden telkens opnieuw
wordt rondgezonden
door steeds dezelfde onzichtbare gek.
...

All the cars in the rain
whizzing past my window,
headlights on,
passing along the bend in the road,
I hope they are on their way somewhere
and are all different cars
and not a series
being sent round and round
over and over again for no reason
by the same invisible madman.
...