સાંજનો સમય હતો
થોડો સમય નવરાસ હતી
તે પણ સાથે હતી
કહ્યું કોઈ કામ નથી, ચાલ અમસ્તા રખડવા..
તું કહેતો ઘરે બેસીએ
તેણે કહ્યું ઘરમાં નથી બેસવું
ક્યાંક આટો મારવા જઈએ, સ્ટેશન તરફ ગયો
બે ટીકીટ કઢાવી શહેર તરફ
પ્લેટફોર્મ સાવ ખાલી હતું
ગાડી આવતી દેખાણી
પાછળની બાજુએથી ચઢ્યા
તેણે હલકા ભૂરા રંગનો કુર્તો પહેરેલો
જેની સીલાય બહારની બાજુએ હતી
મેં કહ્યું ઉન્ધોતો નથી પહેર્યો
તેણે જવાબ આપ્યો આતો ડીઝાઈન છે
તને ન ખબર પડે,
અને આટો મારી આવીયા...
હતું આતો એક સપનું..
હજુ ખબર લેનાર છે.
મનથી જોડાયેલ તે,
એકલો નથી......
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem