હતું પળ માં સાથે જશું, આજે એ પળો તો શું
મહિનાઓ ગયા વીતી, શું કહું આ જ કેવી વિતી
હજુ તારી ગેરહાજરી, એ મન ન સ્વીકારતી
રોજ કોશીસ વહેલા આવવાની, હવે કોને છે રાહ જોવાની
થતું જો મોડું થોડું ઘણું, વાગતી રીંગ ગણી ઘણી
હવે ફોન જ સુનો શુંનો
ઘરે પહોચતાજ જે થતી હતી, વચ્ચે આપણી આપલે રોજનીશી
કરવી કોને વાતો છાની મારી
પહેરવેશની પસંદગીથી. થતું ગમન ઘરથી
થયા વેશ, ન પૂછનાર ધણી
છે એક એક વિસંગ કોળીયે, એ તો ગયા ભાવતા ભવ
નાના મોટા ઉજવતા પ્રસંગ, હવે તે વ્યવહાર કોની સંગ
તોફાનો છોકરાઓના, ઢાળતા એક બીજે
કોને દોષી ઠરવવું હવે
બગીચે, દરિયા પાળે કે નાટ્ય ગૃહે,
કોણ જગ્યા આપશે હવે
અને જો જોગ જગ્યાં નો. તો એક અદપ હવે
હવે જવું જ્યાં, જાણુવું ક્યાં
બતાવ એ જગ્યા, રહી શકીએ જ્યાં
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem