એ મીઠી કાલીકાલી બોલી
ખૂણે ખાચરે ઝમાવટ દોડવાની
પોતાનાતો ખરા પણ બીજાનેય
પોતાના ગણવાની કરતા જીદ
કોઈ ઝુટવી ન જાય તેમ
જકડી રાખવાનું લગાવે જોર
ક્યાંક ધાર્યું ન થાય પોતાનું
તો જોમ રડીને કરાવવાનું
એનો એકજ રડવાનો અવાજ
માંગ્યું આપી દેવાની હોડ
વસ્તુ મળતા ત જે પડે હસી
એ તો સૌ થઈ જતું 'વશુલી'
એ આક્રામત જાળવી રાખી હોત
બચપણ જે સાચવી રાખ્યું હોત
જરૂર ન સ્વર્ગે જવાની
કાશ,
એટલો સમય જો મેળવીએ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem