થયું આજે સબંધને માંડી વાળતા પહેલા
એની એક ટપોરી ભાષે એનીજ ઓફિસમાં
જઈ બોચી પકડી કઈક વસુલાત કરું
એમ કાઈ થોડી જવા દેવાય
જે આટલાવર્ષોનો વહેવાર જાળવ્યો
કદાચ ડર કે સબંધ ન રહે.....
પણ મન.....
કબૂતરની તાલે મોજ માણે એ
દોડે પણ તેને ખોફ પાંજરાનો...
ત્યાં વળી...
પાણી ભાળી ડોલે અળસિયું
ન ડર કોક પગ તળે કચડવાનું
આજે ન કોઈ ખોફ કે ડર
વહેતું પાણી....જે
બન્યો ધોધ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem