ଅକିଞ୍ଚନ Poem by Swabit kumar Patra

ଅକିଞ୍ଚନ

Rating: 5.0

||ଅକିଞ୍ଚନ||


ଭିକ୍ଷା ମଗା ଥାଳି
କୁ ଅନାଇ
କହୁଛି ଭିକାରୀ
ଲୋତକ ଝରେଇ ।
ନିର୍ଧନ ଅଟେ ମୁଁ
ଅଟେ ମୁଁ ଅକିଞ୍ଚନ
ମାନ, ଯଶ ପାଇଁ
କରିନିତ ଅଭିମାନ ।
ଜୀବନେ ମୋର
ଭାରି ଅନଟନ କିନ୍ତୁ
ଜୀବନଟା ମୋର
ପୂର୍ଣ ଶୋଭନ ।
ନିର୍ଧନ ବୋଲି ଲୋକେ
କରନ୍ତି କେତେ ଘୃଣା
ଏ ଜଗତେ ମୁଁ ଅଜଣା
ଅଟେ ମୁଁ ବାଟବଣା।
ନାହିଁ ପରିଧେୟ
କହନ୍ତି ଅନାର୍ଯ୍ୟ,
ଭିକ ମାଗେ ବୋଲି
ନୀଚ ମୋ କାର୍ଯ୍ୟ ।
ଜୀବନଟା ମୋର
ଅଟେ ଯେ ତିମିର,
ଅଟେ ମୋ ଜୀବନ ନିର୍ବିକାର ।
କିନ୍ତୁ ହୃଦୟ ମୋର
ସ୍ନେହ ଦାୟକ
ତିଳେ ମାତ୍ର ନୁହେଁ
ଘୃଣାର ପ୍ରତୀକ ।
ନାହିଁ ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ
ଭଲ ପିନ୍ଧିବା ଓଢିବା,
ଉନ୍ନତି ପଥେ ଯିବାର
ନାହିଁ ମୋ କ୍ଷମତା ।
କରି ପରିଶ୍ରମ
ଚଲାଏ ଜୀବନ,
ନିର୍ଧନ ଅଟେ ମୁଁ
ଅଟେ ଅକିଞ୍ଚନ ।


ସ୍ବାବିତ କୁମାର ପାତ୍ର
ଧର୍ମଗଡ
ନଂ-୮୪୫୬୮୦୩୫୯୦
୮୮୪୭୮୪୯୧୮୯

Wednesday, January 3, 2018
Topic(s) of this poem: sad
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
Its about a poor people
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Swabit kumar Patra

Swabit kumar Patra

Merghara, dharamgarh, kalahandi
Close
Error Success