કેવા એક મેક ના પુરક હતા
કેવો એક બીજાને ભરોસો હતો
કેવી એક મેક ની સમજ હતી
કેવું થોડામાં ઘણું મળ્યાનો સંતોષ હતો
હળતા ફરતા શિયાળે ભીંજાય જતાં
કેટલું બધું પામ્યાનો અહેસાસ હતો
કેવા પ્રકૃતિમાં હળી મળી જતા હતા
લટકતી પાણીની બોટલ ભીની થેલીએ
ઠંડા ફ્રિજના પાણીનું પુરક હતું
કોક પંખીનું પસાર થવું
આંખોમાં ક્લિક થઇ જતું
બેસીને એની ચર્ચે મન ભરાતુ
કેવી કુદરતની લીલા, નજરે નજર મળતી
સ્કુટર પર સવારી ચાર જણની
હાવી હવાઈ સફર મસ્ત મજાની
હતા, હતો, હતું ને છે માત્ર જીવનનું ધ્યેય
એક એવું સગપણ સૌની સંગ
આજે યાદોના ફુવારે ભીંજવું મન
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem