જે દિવસ ઘરે આવવામાં થતું મોડું
અચૂક તું પૂછતી 'કેમ મોડું થયું '
અને જવાબ પણ એજ
'કામમાં મોડું થયું'
પણ શાંતિથી પુછાયેલ સવાલને જે
મોટા અવાજે જવાબ મળતો ત્યારે
એવો કોઈ ખ્યાલ ન હતો કે તે એ
એકલતા કેમ પસાર કરી હશે
એકલાને સમય કેવો ખાય છે
તને તો આશા હતી કે થોડા સમયની
અંદરજ હું પહોચી જઈશ, પણ.....
આજે જયારે તું જ નથી.....
સમય ખરેખર ખાવા દોડે છે
પૂરો ખાતોય નથી કે પૂરો થાતોય નથી
ક્યાં જાઉં, કોને કહું કોની રાહ જોવી
ક્યાય કોઈ જવાબ નથી.. એવા તે કર્મો
કે મોઢુંય બતાવી શકતો નથી
ખેર, એ જ ખબર નથી કે એવા તે
શું કર્યા પાપ કે આ દિવસો આવ્યા..
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem