واحه Poem by Mousa mohammad nia

واحه

می آید
کنار خرابه های دلم لختی می آساید
دستی میشوید، چایی می خورد ، نگاهی می کند
بعد به من می گوید
نه! بایستی آبادت کنم!
....... و شروع می کند به انهدام همه چیز
و می رود
به هزار بهانه انسانی با هزار دلیل متقن
بویژه آنکه ' نمیخواهم بیش از این آزارت دهم'
ومن با دلی کاملا ویران
ابلهانه می اندیشم
چه تحول شگرفی است
عشق!
ومن چقدر عاشقش بودم

COMMENTS OF THE POEM
soroush 08 September 2022

Hi dear friend.. contact me on instagram @green.of.grey

0 0 Reply
ZOhreh 17 July 2020

How can I reach out to the creator this poem He can find me online Z..... R......

0 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success