ਲੋਕ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਕੇ ਸੁਣ ਰਹੇ ਸੀ
ਭਾਸ਼ਣ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਇਹ ਕਿਸੀ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਇਹੀ ਭਾਸ਼ਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਖ਼ਿਰੀ ਬਹਿਸਾਂ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ
ਸਾਰੀ ਸੰਗਤ ਸ਼ਾਂਤ
ਜਦੋ ਲੋਕ ਦੇ ਕਾਣੋ ਵਿਚ ਗਾਡੀ ਤੇ ਜੁਤੋ ਦੀ ਅਵਾਜ ਪਾਇ
ਅੰਗਰੇਜ ਅਫਸਰ ਅਤੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਦੀਵਾਰ ਵਰਗੇ ਬੰਦੂਕੋ ਨਾਲ ਸਿਪਾਹੀ
ਲੋਕ ਨਾ ਤੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿਤੀ, ਨਾ ਹੀ ਸਮਯ ਦਿਤਾ
ਅੰਗਰੇਜ ਅਫਸਰ ਨੇ ਸੁਪੀਹਿਯੋ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਚਲਣ ਲਯੀ ਆਦੇਸ਼ ਦਿਤਾ
ਲੋਕਾਂ ਏਥੇ, ਉਥੇ, ਜਿਥੇ ਮਰਜੀ ਚੱਲ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਚਾਉਣ ਲਈ
ਕੁਛ ਲੋਕ ਬਾਗ ਵਿਚ ਕੁਏ ਵਿਚ ਕੁਦ ਪਏ
ਮੁੰਡੇ, ਕੁੜੀਆਂ ਮਾਤਾ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਹਰੇਕ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਚਣ ਲਯੀ ਚਲ ਪਯਾ
ਜਾਵੇ ਤੇ ਕਿਥੇ ਜਾਵੇ ਇਕ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ, ਉਸਨੂੰ ਚਲਣਾ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ
ਛੋਟੇ ਮੁੰਡਾ ਰੋਣ ਦੀ ਅਵਾਜ, ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਵਿਚ, ਕਿਸੀ ਦੇ ਕਾਨ ਨਹੀਂ ਪਯੀ
ਬੰਦੂਕ ਦੀ ਗੋਲੀ ਦੀ ਅਵਾਜ ਤੇ ਲੋਕ ਦੀ ਚੀਖ ਪੁਕਾਰ
ਜਾਲਿਆਵਾਲਾਂ ਬਾਗ ਵਿਚ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ ਨੇ ਇਨਸਾਨੀਯਤ ਦਾ ਖੂਨ ਕਰ ਕੀਤਾ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem