Χιλιοβασάνισμένη Νήσος του καημού
χτυπήθηκες απ' ανέμια εχθρικά
του γιού μου γη κλεμμένη και ποδοπατημένη
πότε θα 'ρθει ανασεμιά;
Πότε θ'αναστηθούν τα σώματα;
Πήχτρα το αίμα των δικών μας
Χτυπούσε ο ήλιος ανελέητα
Πες μου πως να ξεχάσω;
Φωνές ακούγονταν και κλάμματα
τόσα παιδιά χαμένα
σαν πέταλα σκορπίστηκαν
απ' ολάνθιστο κλωνάρι
Κύπρος γλυκιά, πικρή, τυραγνισμένη
κάνω τον πόνο σου εκκλησιά
προσκυνητής στα γόνατα ευλαβικός
τάμα να έβρω το παιδί μου.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem