~άγουρο~ Poem by Odysseas Zervos

με τα μάτια σε χορταίνει,
λάγνα γνέφει η θωριά,
ποιος στα κάλλη σου να αντέξει,
να μπορεί ν΄ αντισταθεί;
μα είσαι άγουρο ακόμα,
το κουκούτσι σου ριγά,
μένει αδάγκωτη η σάρκα,
είναι η γεύση της στυφή.
άσε το φρούτο να ωριμάσει,
μέχρι μέσα στην καρδιά,
μόνο θα πέσει απ΄το δέντρο
δεν αξίζει πονηριά.

αν περήφανα καυχιέται,
για την τόση ομορφιά,
αν ζουλήγματα αφήνει,
πα στη σάρκα κι ας πονεί,
κάθε μώλωπας σαπίλα
θα βρωμά από μακριά,
δεν σεβάστηκε το σώμα
χάλασε και τη μορφή,
όταν πέσει δεν θα αντέξει
πα στο χώμα σαν βρεθεί
θα το φάνε τα σκουλήκια
θα εξαϋλωθεί.