~αμόκ~ Poem by Odysseas Zervos

περιφρόνησες προκλητικά την περηφάνια της
και προτίμησε με το θάνατο να μετρηθεί
η άρνηση βοήθειας, η κοκκινίλα της,
για να ζητά ενίσχυση, έχει εξαντληθεί!

στην Πύλη του Κόσμου μόνη στάθηκε,
στα άστρα μιλούσε τα ιερογλυφικά,
σαν φάρος, ναός του Απόλλωνα, φώτισε
στην Καρδιά του Σύμπαντος τόλμησε βουτιά.

λάμψαν και οι φλέβες της… βυθίστηκαν αστέρια,
απ΄ τις σκιές λυτρώθηκε… πνοή αθανασίας.
μια Αγάπη αθάνατη, κρατά ψυχή στα χέρια,
αόρατη και άυλη, μακρινή μουσική ουσίας.

πονάει η συγκατοίκηση στη Γη, ξαφνικό σοκ,
η εξάντληση, θάνατος ή λύτρωση μετά από αμόκ.