~στους Ψιθύρους Των Σκέψεων~ Poem by Odysseas Zervos

στους ψιθύρους των σκέψεων
στήνει αυτί το σύμπαν
τα δάκρυα που καίγανε
παγώνουν…ήταν κρίμα
*
ριγούν πετροχελίδονα
μαζεύονται στην αυλή μας
να ακούσουνε το μήνυμα
να το γευτούν κι εκείνα
*
χωρίς λαλιά ξεστόμισαν
διπλής χαράς κουράγια
ανοίχτηκαν στα πέλαγα
τα πιο βαριά καράβια
*
αγκάλιασαν τα κύματα
τα βράχια που χτυπούσαν
φιλήθηκαν τα σύννεφα
λευκά όλα τα ντύσαν
*
κοκκίνισαν και γλύκαναν
τα πιο πικρά κεράσια
και τα κοράκια πέταξαν
τα μαύρα τους τα ράσα