σκαρί παλιό εμφανώς
μονότονο, χωρίς στολίδια
ξεναγήθηκα μέσα του
γνώριμο αλλά ξένο
τα όργανα μαθηματικών, αστροφυσικής…
παρατημένα καιρό αλλά άρτια
το πλήρωμα, με όλα τα σημάδια γηρατιών
ρυτίδες, άσπρα μαλλιά, αδυναμία, τρέμουλο…
στο βλέμμα διέκρινα μια σπίθα ελπίδας
ενώ περίμενα απάθεια απελπισίας
αρχικά φοβήθηκα τη συνάντηση
τόσο που έγραψα γράμμα για βοήθεια
και το πέταξα με μπουκάλι στη θάλασσα
μετά κατάλαβα ότι δεν μου δίνουν σημασία
σαν αόρατος ανακατευόμουν ανάμεσά τους
σκέφτηκα να ξανασυστηθώ
δίστασα και καθυστέρησα
μια ανεμοθύελλα
τα διέλυσε όλα
άργησα πολύ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem