όσο κι αν κλαις οι πράξεις προδίδουν την αλήθεια
των λόγων σου την κάθε αναλήθεια
απ´ τ´όνειρα όλο πας στη φαντασία
η αδράνεια όμως δείχνει την ουσία
είμαι του νου σου το άρρωστο παιχνίδι
είμαι στο μάτι σου ενοχλητικό σκουπίδι
ό, τι χειρότερο σου έταξε η μοίρα
στο σώμα σου η δύσκολη πλημμύρα
οι σκέψεις που το νου μόνο εμπαίζουν
φταίμε και οι δυο στο ρόλο αυτό που παίζουν
βαστώ την Άγκυρα. εσύ τώρα ανέβα
βαστώ το χέρι σου. γίνε της γης προπέλα
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem