Ο Νικητής Poem by THEODOROS MANTAS

Ξύπνησα από τον ψίθυρο του πληγωμένου ονείρου
που δάκρυζε σαν το ταξίδι του βύθισαν οι αριθμοί
στον κόσμο τους που δεν χωράει μήτε ψήγμα αγάπης
μα μόνο οι υπολογισμοί και η ψυχρή αριθμητική.

Το φεγγάρι είχε ντυθεί με μια γκριζωπή στολή
τα αστέρια είχαν ''αφαιρεθεί'' δεν κοιτούσαν προς τη γη
Ο χρόνος είχε ''διαιρέσει'' της άνοιξης το κορμί.
Τα κίτρινα φύλλα είχαν πετάξει στην πιο στενή γωνία.

Ο ήλιος είχε δύσει ψάχνοντας το χαμόγελο του
το πέρασμα της ψυχής του είχε φράξει το ''κενό''
και η μοναχική έρημος είχε λησμονήσει
τον κύκλο που περίζωνε τις δροσερές οάσεις.

Μια πεταλούδα ήρθε και κάθισε δειλά στον ώμο του
και άρχισε να φτερουγίζει το τραγούδι της αθωότητας
και η ηχώ του κύλησε μέσα στις φλέβες των ανθών
και 'γινε σεισμός...και εμφανίστηκε νικητής...ο έρωτας!