आज मितीनीसँग
धेरै दिन बाद भेट भयो ।
उहालाई चिया सारै मन पर्छ ।
चिया पिउन फोन गरेरै बोलाए।
'मितीनीज्यु, म चिया पकाउछु ।
आउनुस गफ गरौ न।'
मितीनी साढे तीन तिर आउनु भयो ।
उहाका हात रङ्गिएका रहेछन।
हामी चिया पिउदै गफ तिर लाग्यौ ।
मैले सिधै सोधी हाले,
'मितीनीज्यु, तपाईंले हातमा मेहेन्दी
कता लगाउनु भयो?
कस्तो राम्रो देखिएको छ।'
'हिजो बागबजारमा लगाएको'
भनेर उहाले उत्तर दिनु भयो ।
'अनी मलाई खोइ त चुरा? '
भनेर मैले हात फैलाए ।
मितीनीले ब्यागबाट
हरिया पहेला चुराहरु
निकालेर मलाई दिनु भयो ।
भोली श्रावन सण्क्रान्ती ।
लौ, मैले पनि चुरा लगाए ।
~मेधा
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem