سهران لوحدي Poem by أحمد رامي

سهران لوحدى أناجى طيفك السارى
سابح فى وجدى و دمعى ع الخدود
جارى حام الوجود من حواليا و أنا
سهران فى دنيانا أشوف خيالك فى عنيا
و أسمع كلامك ويايا أتصور حالى أيام
و ليالى مرت على بالى ما بين نعيمى
و أنس الروح ساعة رضاك و بين
و طول النوح أيام جفاك كل اللى شفته
خطر على البال و عشت فيه هايم ولهان
و لما بعدك عنى طال حنيت لأيام الهجران
و سهرت وحيد و الفكر شريد أتصور حالى
أيام و ليالى مرت على بالى ياللى رضاك
أوهام و السهد فيك أحلام كان عهد جميل
حاسد و عزول والبال مشغول راحت
عوازلى و حسادى و طفيت النار ياللى صبر
تعلى معادى و أنا عقلى إحتار لا يوم وصالك
هنانى ولا هجر منك بكانى يا طول عذابى
و حرمانى سهران لوحدى أناجى طيفك السارى
سابح فى وجدى و دمعى ع الخدود