હાઇકુ-5-6 Poem by KIRTI SHAH

સ્મરણે ઊંડા
મુળિયા ઉગવે તે
ફુલો યાદોના

સ્મિત ફેલાવ
ફેલાવતા તસ્વીર
તે બની ગયા

મોતપ્રભુને
તે પ્યારું કમોત
બને પ્યારા નું

ભટકતું તે
રહ્યું સહ્યું સ્મિત
મોત પડખે

હતું બધુય
હતા ત્યા સુન્ય બધું
જતા ત્યા બન્યું

શુંન્ય ઘરમાં
ઓઢાડે એકલતા
ત્યારે ચાદર

લઇ આનંદ
ગયું સ્મિત ને મોતે
સંકેલી વૃત્તિ

વૃદ્ધ વૃદ્ધાઓ
બગીચા વૃદ્ધાશ્રમ
કેટલા બધા

જિંદગીનો
જાકારો ભટકે જિંદગી
વૃદ્ધાશ્રમે

ધર્મી કપટી
ચતુર બની ગયા
તે તપસ્વીઓ

શાસકે દૃષ્ટ
પ્રવેશી થયા લોકો
નષ્ટ ને ભ્રષ્ટ

સર્વસ્વ ત્યાગ
ને બદલે સંચય
ભૌતિક સુખ

શ્રધ્ધા પર
વિવેક પહેરે બચવે
અન્ધશ્રધ્ધે