પછી ન કોઈ
પણએ પળ આવે
માત્ર તે યાદો
મુક્કા મારતા
પહેલા સહે ખરો
તે મુક્કાબાજ
રાહે સિક્કાની
ચમક પાછી પાની
તે કાળક્રમે
નદી પામવા
છતાંએ મીઠાસ ન
પામેં સાગર
હવા દરેક
થેકાણે અનુભતી
કરાવે પંખા
ફરી ફરી તે
સાંભળ્યું ભૂલ્યોM જોયું
ને સમજાયું
વગર શંકે
વિશ્વાસે બોધપાઠ
બને જીવન
અંદર ફૂટે
ઈંડું બને જિંદગી
બહારે ખત્મ
ઓછા વાયદા
ને પાલન સારું જે
જીવન ખરું
નાના સફળ
કાર્યો કરે જે મોટા
આગાહી કાર્યો
મને વિસ્તરે
જો જંગલ બનવે
બને જંગલી
દેવ દાનવ
કીનારે માનવતા
વચ્ચે એ નદી
મળે ન મને
હૃદયની વસ્તુએ
તે પ્રસન્નતા
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem