લખાય કવિતા સ્વજને
નહી કે
વજન કાજે
સમાયું જીવન માત્ર
ત્રણ અક્ષર
કવિતાએ
જીવન જીવંત રહે
કવિતાએ
સુખી કે ગમ
માનસિક તનાવ - મનન
સેતુ બની
કવિતા
સમૃદ્ધ સમ્પતિ તેજ
સમજણ જ્યાં
કાવ્યતત્વ
ભીતરે ભર્યા મોતી
તોય જીવન
સાગર ખારું
એકેય દાણોય ન મળે
સ્વર્થીના એ
બારદાને
પીતળ રણકે
સુવર્ણપાત્રે
અવાજ ય નહી
જોઈ અરીસો થયો ખુશ
કોક તો ઓળખે
મને
આખો દી' રહ્યો મહેલે
કોક યાદ ઘડી
ખંડેરે
ભોતીક્તાના ભોક્તાના
અરમા રાખે
મોક્ષ ને છેટું
પ્રતિભા ને સમર્પણ
ત્યાં જ ટકે
પ્રેમસંબધ
ઉભરી ઓસરતો પ્રેમ
જાણે કોય
ફાસ્ટ ફૂડ
આસુ આસુ એ ફરક
સાથે કે છૂટે
બે ખબર
ભૂતકાળથી ભવિષ્યે
સરવું હૃદયે
મનન
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem