Beatrix Potter's Enigste Aanzoek Poem by Frank Ammerlaan

Hij overleed, zo plotseling.
wat een onbeschrijflijk groot verdriet!
Het was 't soort van overlijden
dat een zeer groot gat liet.

Ze waren bijna in't echt getrouwd
hielden heel erg van elkaar.
Het heeft dan niet zo mogen zijn
na enige tijd zijn de vragen daar.

Stel, ze waren saam getrouwd
kregen ze dan ook saam een kind?
Zouden ze 't geluk dan ook echt vinden?
Ze waren elkander toch zo lief gezind.

Zij fantaseerde en ze droomde
tekende door en schreef het op.
Hij steunde haar daarbij in alles
Oh, hoe vreeslijk is 't levenslot.

Lieve, lieve Beatrice
Je boeken, prenten, je mooie werk
Alles werd zoals 't is
Ondanks dit grote, grote gemis.


Oh, ik had je écht dit huwelijk gegund.
Frank Ammerlaan