Bingkang Liki Poem by Kc Cabauatan

ang gugma ko kanimo, murag bingka nga liki,
bahong aslom, pero diay, perting ka-lami.
pagong man sa taas, ug sa ilalom, sunog,
pero sa tunga ni-ini, perti ka hinlo.
parehas lang kini, sa kasing-kasing ko
nga dugay nang siak, tungod sasakit nga kaniadto.
ug kung ang panan-aw mo, maot ang kabuhi ko,
pero unta matilawan ang katam-is nga gugma ko kanimo.

ingon nila, mas maayo pa daw ang puto, kai kini putli,
ang sa ako lang mas manindot ang bingka nga liki.
kai ang puto man, pag kan-on, mahurot dayon sa pag lamon,
ang bingka, lami tila-an ug paghinay, ug sa pagkitkit, dugay hutdon.
parehos lang kini sa gugma nga hinay-hinay ug pag-galmon.
mao kini, nga ang tinood, ang gugma dili pagdalidali-on,
kai kung kini dinali-dali, dali sad malanay, ug sa mga wanang anuron.

ang tima-ilhan nga ang gugma sakto lang,
parehos lang kini sa bingkang gihinay-hinay ug pag-atang.
kung sa bingka pa, iduot imo tudlo sa liki,
ug kung kini, maypagka basa, ug na-ay mo pilit, hilaw pa kini.
kai kung ang pagbati, wala pa sa saktong panahon, dali lang mahanaw
huwata lang gyud nga kini nga maluto ug tarong sa pag abot sa adlaw.
ang bingkang liki, bisag maot tan-awon,
tilawi lang gayud, kai lami gyud intawon.