Bu Ne Acayip Ugru Poem by Yunus Emre

İstediğimi buldum, eşkere can içinde,
Taşra isteyen kendi, kendi pinhan içinde.

Kayımdurur ırılmaz, onsuz kimse dirilmez,
Adım adım yer ölçer, hükmü revan içinde.

Bu tılsımı bağlayan, cümle dilde söyleyen,
Yere, göğe sığmayan, girmiş bu can içinde.

Uğru olmuş uğrular, yine kendini tutar,
Şahne kendisi olmuş, kendi zindan içinde.

Tutun deyu çağırır, uğru dahi çığırır,
Bu ne acayip uğru, bu çağıran içinde.

Siyaset meydanında, galebeden bakan o,
Siyaset kendi olmuş, girmiş meydan içinde.

Tartmış kudret kılıcın, çalmış nefsin boynuna,
Nefsini tepelemiş, elleri kan içinde.

Sayru olmuş iniler, Kur'an ününü dinler,
Kur'an okuyan kendi, kendi Kur'an içinde.

Yüce yüce aşk düzer, kenduzin anda bezer,
Gör nice cevlan ider, hırka kaftan içinde.

Türlü türlü imaret, köşk-ü saray yapan o,
Kara nikap tutunmuş, girmiş külhan içinde.

Baştan ayağa değin, Hak'tır ki seni tutmuş,
Hak'tan ayru ne vardır, kalma güman içinde.

Bir isen birliğe gel, ikiyi elden bırak,
Bütün mana bulasın, sıdk-ü iman içinde.

İşit işit key işit, marifet arif dili,
Marifetin mekâli, ilm-i Kur'an içinde.

Girdim gönül bahrine, daldım anın ka'rına,
Seyr ederken iz buldum, baktım bu can içinde.

Bu izimi izledim, sağım solum gözledim,
Çok acayipler gördüm, yoktur cihan içinde.

Yunus senin sözlerin, manadır bilenlere,
Söyleniser sözlerin, devr-ü zaman içinde.