Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ Poem by Claudio Rodríguez

Να σου μιλάω άσε με, την ώρα αυτή
του πόνου, με τα λόγια της χαράς.
Το ξέρουμε άλλωστε
πως ο σκορπιός, η ψείρα και η βδέλλα
κάποιες φορές γιατρεύουν. Εσύ όμως άκου,
άσε με να σου πω ότι, κι αν είναι
αξιοθρήνητη η ζωή, και τώρα ακόμη
που έχουμε ηττηθεί, όχι όμως και παραδοθεί,
ο πόνος είν' το σύννεφο,
και η χαρά ο χώρος·
ο πόνος είναι ο καλεσμένος
κι η χαρά το σπίτι.
Ο πόνος είν' το μέλι,
σύμβολο του θανάτου, και η χαρά
είναι πικρή, ξερή, και πάντα νέα,
αυτή μονάχα διαθέτει
στ' αλήθεια νόημα.
Άσε με να σου πω
με γνώση και σοφία πανάρχαια:
ότι παρ' όλα αυτά, παρά
τις πίκρες όλες,
κι ας είναι τόσο οδυνηρή, κι ας είναι
αφόρητη ώρες ώρες, πάντα, ναι, πάντα,
η πιο βαθιά αλήθεια είναι η χαρά.
Αυτή που στο θολό ποτάμι
κάνει διάφανο το νερό,
εκείνη που με κάνει να σου λέω
αυτές τις λέξεις, τις τόσο ανάξιες τώρα,
αυτή που φτάνει ως εμάς όπως
φτάνει η νύχτα και όπως φτάνει το πρωί,
όπως φτάνει στην όχθη
το κύμα:
ανεπανόρθωτα.