DE THERAPEUTISCHE SPIEGEL Poem by Mark van Tongele

Neem eens aan dat wonderdadigheid bestaat
en veronderstel dat je tijdens een droomslaap,
misschien vannacht, een wonderbaring ondergaat:
dood valt buiten de gratie van tijd. alle gesternten
gaan anders gonzen. zonsoproer in het welvende
glanspunt van je intiemste. zie, op de bodem van
je zwartgalligheid ontfronsen uit gesloten schaduw
roerig kolibries licht. zo, je fladdert uit pijnboom-
rijen, een bidvlucht tegen de doodswind in, almaar
opstijgend in de opstanding van ochtendrood, almaar
zonneklaarder wordend, al je kommer en kwel voorbij.
ontwaakt, zou je je nog rekenschap geven van je her-
rijzen? zou je je later op de dag nog ernaar gedragen?