Mark van Tongele

Voor die keer dat ik je poesmooie broekpakje achterstevoren aan deed
voor die keren dat ik je Dikkertjedapdeken ondersteboven over je spreidde
voor die keer dat ik de dekselse fopspeensterilisator liet uitkoken, mama mia
voor die keer dat ik je Jip-en-Jannekesbroodtrommel leeg meegaf naar school
voor die keren dat ik het waaklichtje op de slaapkamergang niet liet branden
voor die keer dat ik je de les spelde vanwege een vijf op tien voor rekenen
voor die keer dat ik stom stom papaatjedom je dagenlange legotoren omverliep
voor die keren dat ik, doodernstig met mezelf in de weer, niet kwam meespelen
voor die keren dat ik je een deadline voorschotelde als je je spinazie niet opat
voor die keren dat ik op reis per se in een museum wou en jij in het zwembad
voor die keer dat ik je strandwinkeltje met papieren bloemen onbeheerd naliet
voor die keren dat ik in de brandende zon kost wat kost de bergtop wou halen
voor die keer dat ik je lievelingsshirt gekrompen uit de wasmachine haalde
voor die keer dat je mijn kookadviezen volgde, met rampzalige gevolgen
voor die keren dat ik een te vroeg sluitingsuur voor je escapades installeerde
voor die keren dat ik gromde omdat je verkeerde vriendjes aan de hand had
voor die keren dat ik narigheid voorspelde telkens als je naar de stad fietste
voor die keren dat ik je gelijkhebberig de levensles spelde, eigenlijk altijd
dat ik je deze woorden niet in familiekring op een kerstavond aanzeg, maar
in een gedicht, dochter, voor de gezelligheid pap nooit met een dichter aan.
...

For the time I put your pretty little pants-suit on back to front
for the times I tucked you in with your Winnie the Pooh duvet upside down
for the time I let that devilish dummy steriliser boil dry, mamma mia
for the time I sent you to school with an empty Little Mermaid lunchbox
for the times I forgot to plug in the night light on the landing
for the time I told you off for a D for tables
for the time silly, silly Daddy knocked over the Lego tower you'd been working on for days
for the times I, seriously preoccupied with myself, didn't come and play
for the times I dished up an ultimatum when you wouldn't eat your spinach
for the times on holiday when I insisted on a museum and you wanted a swimming pool
for the time I left your paper-flower shop on the beach unattended
for the times in the burning sun when I wanted to reach the mountain top no matter what
for the time I pulled your favourite shirt out of the washing machine two sizes smaller
for the time you followed my cooking advice, with disastrous consequences
for the times I put a premature curfew on your night-time escapades
for the times I grumbled because you were associating with the wrong friends
for the times I predicted trouble every time you rode your bike into town
for the times I subjected you to pompous insights on life, always actually
for not saying these words to you among family on Christmas Eve but
in a poem, daughter, if it's good company you're after steer well clear of poets.
...

Kijk me aan lijf me in
houd me in bedwang
kleur mijn lenzen zwart
schop me vernietig me
raak mijn kouwe kleren
ruk het pantser van
mijn lijf wees niet bang
voor mijn huid ruik mijn
zweet verlang naar me
kus me zonder lippen
geil lik mijn metalen
tong schoon haal de sleur
uit mijn gewrichten doe
mijn bloed sopraan vloeien
breng mij teweeg maak van
mij een god laat me glanzen.
...

Look at me embody me
keep me under control
colour my lenses black
kick me destroy me
don't leave me cold
tear the plate from my
breast don't be scared
of my skin smell
my sweat long for me
kiss me without lips lust
lick my metal tongue
clean clear the grind
from my joints send the blood
singing through my veins
make me happen turn
me into a god make me shine.
...

Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand

vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel,
verast tot een amalgaam van afgrijzing en verlangen,

hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt,

alsof ze geen weet heeft van de monsters
die in haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen.

Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los!
...

Wrapped in a flurry of snow on the beach,

I am caught in hell's waiting room,
reduced to an amalgam of dread and desire,

listening to the peace of the sea that surrounds me,

as if she knows nothing of the monsters
that belabour the light in her calm swell.

I'd love to grin and yell: one two three heave ho!
...

Krijg ik de sleutel tot de tijd te pakken? word
ik een door zwaartekracht krom gebogen straal
op reis naar het ultieme wormgat, een zwart gat
waarin ik word gezogen en aan de andere kant
weer uit kom als licht dat in rechte lijn beweegt?
grijpt er een verblindende schijn in mij plaats
die mij inziet, mij encyclopedisch openbaart tot
ik zonneklaar een bijzon word? ga ik als een
zwarte stip zwerven in het toonveld van toeval?
word ik een eeuwige spiegeling in dood later?
een oneindig afdraaiende ring van herinneringen?
een longitudinale trilling? een uitstrijkje vlakte?
vloei ik op het niets als inkt op ongegomd papier?
...

Do I get my hands on the key to time? will
I become a ray of light bent by gravity
on its way to the ultimate wormhole, a black hole
that sucks me in and emits me on the other side,
bright and moving in one straight line? will a
dazzling radiance take place within me,
illuminating me as an encyclopaedic revelation
elevating me indisputably to a place by the sun?
will I drift like a black dot on the face of chance?
do I become an eternal reflection in a dead future?
a ring of memory playing for all eternity?
a longitudinal vibration? a surface smear?
will I flow into nothingness like ink on a blotter?
...

Je ligt op je rug op een hemelboog in de volle zon,
de zinnen los, en je laat je hoofd achterover hangen
over de rand van de tijd. Buitengaats. Schuif geleidelijk
verder naar achteren tot je met de bovenloop van je
gedachtegang, vanaf de pijnhoop die je verlamt, over
de dood komt. Laat je zo ver mogelijk achterover hangen.
Zodra je deze ontheffende houding beheerst, kun je ook
je begeerte armvol mee achterover laten bengelen. Sterren-
gaarden in de verte reikend. En je zult voor altijd je hoofd
achterover gooien. Gods schitterlichtstem in de jouwe.
...

Lie on your back on the arch of the sky, senses
free in the sun, and let your head dangle
over the edge of time. Offshore. Gradually
slide further until the upper reaches of your consciousness,
from the crippling knot of pain, are directly over death.
Hang back as far as possible. Once you've mastered
this exemptive position, you can also lean back
with your arms full of your desire. Star gardens
stretch into distance. And you shall throw your head
back forever. God's blinding voice dazzling in yours.
...

Neem eens aan dat wonderdadigheid bestaat
en veronderstel dat je tijdens een droomslaap,
misschien vannacht, een wonderbaring ondergaat:
dood valt buiten de gratie van tijd. alle gesternten
gaan anders gonzen. zonsoproer in het welvende
glanspunt van je intiemste. zie, op de bodem van
je zwartgalligheid ontfronsen uit gesloten schaduw
roerig kolibries licht. zo, je fladdert uit pijnboom-
rijen, een bidvlucht tegen de doodswind in, almaar
opstijgend in de opstanding van ochtendrood, almaar
zonneklaarder wordend, al je kommer en kwel voorbij.
ontwaakt, zou je je nog rekenschap geven van je her-
rijzen? zou je je later op de dag nog ernaar gedragen?
...

Accept for once that wonderworking exists
and assume that during dream sleep, tonight perhaps,
you will undergo a miraculous visitation: death
falls outside the grace of time. constellations
adopt a different thrum. dawn is riotous in the gulfing
gleam of your most intimate self. look: defrowning
from folded shadows on the floor of your melancholy,
restless hummingbirds of light. like that, you flutter out
from a row of pain trees, hovering in the dead wind,
always ascending in the reborn morning,
always clarifying, beyond all troubles and difficulty.
awakened, will you consider your resurrection?
will you behave accordingly later that day?
...