ESKİDİ Poem by Roni Margulies

Bir kazağım vardı benim,
mavi. Cam göbeği. Gök mavisi.
En sık giydiğim, en sevdiğim kazaktı.
Neler gördük birlikte, neler geçirdik,
uzaktan görenler renginden bilirdi beni.

Elsa'nın hediyesiydi.
Eskidi.

İnceldi dirsek yerleri, yenleri gevşedi,
sarkar oldu üstümden, tutunamaz oldu.
Onarılmaz hale geldi sökülen yerleri.
Başka eskilerle birlikte nihayet bir gün
annem onu ihtiyarlar yurduna gönderdi.

Ve o gün zaten
yıllar oluyordu artık ben Elsa'yı görmeyeli.

İstanbul sokaklarında yaşlı bir adam
sırtında mavi bir kazakla dolaşıyor şimdi.
Mağazalara giriyor, denizi seyrediyor.
Görür gibi olduğumu sanıyorum bazen.
Elsa'nın bir zamanlar beni sevdiğini kanıtlıyor.