Εξαίρεση (Exception) Poem by Fotini A.K

πόσο απόθεμα τώρα πια...
όταν η νοσταλγία
περιδιαβαίνει την ερημιά
απαρατήρητη,
σέρνοντας την αξιοπρέπεια
με μια περηφάνεια κρεμασμένη
στου χρόνου τα ρέλια,

μη μιλάς με πνοές...

ξεγύμνωσε την αλήθεια σου

εσύ μου δίνεις τον κανόνα
εγώ σου δίνω την εξαίρεση....

how much reserve now anymore...
when nostalgia
wander the wilderness unnoticed,

dragging dignity
a pride hanging
In the time's rails,

don΄t talk with breaths...

lay bare your truth

you... 're giving to me the rule
I am giving to you
the exception.



© φ.κ 28_09_2013
the picture is (Γύζης Νικόλαος-Τα ορφανα, THE ORPHANS_3)