ବାପା Father Poem by Gajanan Mishra

1.

ବାପା, ଏବେ ବି ଅଛ ଏଠି
ବସନ୍ତର ମଳୟ ହୋଇ ।
ଅଛ, ଶ୍ରାବଣର ମେଘ ପରି,
ଅଛ, ଶିଶିରର ରାତି ହୋଇ ।

ଜୈଷ୍ଠର ଦି ପହର ହୋଇ ଅଛ,
ଆଉ ତାଗିଦା କରୁଛ ଘରୁ ବାହାରିବାକୁ ।
ମୁଁ ନଦୀ ହୋଇ ଯାଉଛି ବହି,
ତ କେବେ କୋଉଠି ଠିଆ ହୋଇ ପଡୁଛି ପାହାଡ ପରି ।

ଗଛ ଛାଡି ଉଡି ଯାଉଛି ପକ୍ଷୀ ଦୂର ଆକାଶକୁ,
ଆଉ ମତେ ଧରି ରଖୁଛ ତୁମେ ମାଟି ହୋଇ ।
ଶବ୍ଦର ଯାଦୁ ତୁମେ ବାପା,
ମୁ ମୋର କିନ୍ତୁ ଅବୁଝା । ଆଉ ତୁମେ ଦେଉଛ
ସବୁଜ ସଙ୍କେତ ଦୂରରୁ ।

ସବୁ ଚିନ୍ତାରେ ଇତି ପକାଇ ଉବୁକି ଆସୁଛ ଏଠିକୁ ।
ଆଉ ମୁଁ ବକ୍ ବକ୍ ତୁଚ୍ଛାକୁ ।

2.

ବାପା, ମୁଁ କିଏ?
କଣ ଅମଳ କରିବାକୁ ଅଛି ଏ ଅଋତୁରେ?

ତଥାପି ଅଛି ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସ ଆଉ ଆସୁଛି ଭିତରୁ,
ଦୁଃଖ ଶୋକ ଜରାବ୍ୟାଧି ଭିତରେ ତଥାପି ପାଉଛି ଆନନ୍ଦ ।

ଅନୁସରଣ ପଦାଙ୍କ ତୁମର,
ଭେଦଭାବ ଭୁଲି ମୁଁ ଆଣିଛି ସତ୍ୟ ପ୍ରେମ
ସମସ୍ତ ଜୀବ ଅଜୀବମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଦେବାକୁ ସ୍ଥିରତା ।

3.

ବାପା, କହୁଛ, ଧର ଧୈର୍ଯ୍ୟ,
ମେଘଙ୍କୁ ଆଡେଇବ ତ,
ପବନକୁ ଧରିବ ତ,
ଉଜ୍ଜଳ ରାସ୍ତା, ଯାଅ ସିଧା ।

ମାଟି ଶକ୍ତ, ସିଧା ଗତିପଥ,
ଉଜ୍ଜଳ ଆକାଶ ।
ଧପଡି ଆସୁଛି ସୂର୍ଯ୍ୟ ।
କହୁଛ, ରହ, ଝରିବ ମହୁ ।
ମାର ଲଂଫ, ଧରିବ ପାଣିରେ ତଂଫ ।

ରାତି ଅନ୍ଧାର, ଶୂନ୍ୟ ହସ୍ତ, ଭୟ
କିଛି ନୁହଁ ସ୍ଥିର ।
କାହାର କିଛି ନାହିଁ ଦୋଷ,
କିନ୍ତୁ ମିଶାଉଛି ସବୁ ଆକାଶ ।
କେମିତିକା ମଙ୍ଗଳ ୟେ!

4.

ବାପା, ସାରା ଦୁନିଆଁରେ ତୁମ ପରି ନାଲି ଅମୃତମୟ ଆଖି
ଆଉ କାହାରି ନାହିଁ ।

ବାପା, ତୁମ ପରି ମୁଣ୍ଡରେ ବସାଇ ମତେ ଆଉ କେହି
ଯାତ୍ରା ଦେଖାଇ ନେଇ ନି ।
ତୁମେ ଦେଇଥିବା ଛେଚା
ଆଉ କେହି ଦେଇ ନି ।
ତୁମ ଅଧରାତିର ବାଉଳାଗୀତ
ଆଉ କାହାଠୁ ଶୁଣି ନି ।
ସ୍ୱର ଛନ୍ଦ ଲୟ
ଆଉ କାହାଠୁ ପାଇ ନି ।
ତୁମ ବିଶ୍ୱାସ ଭଳି ଆଉ କାହାଠି ନାଇଁ ।

ଥାଅ କି ନ ଥାଅ ବାପା,
ତୁମର ଆନନ୍ଦ ମୁଗ୍ଧ ବିହ୍ୱଳ ଜୀବନ
ଆଉ କୋଉଠି ନାହିଁ ।

5.

ବାପା, ଏ ଧୂଳି ଦେହ ତୁମର ।
ତୁମେଇ ଗଢିଛ ୟାକୁ ସବୁକିଛି ଦେଇ ।
ଜାଣେ ମୁଁ ବାପା, ହଜିବେ ସମସ୍ତେ,
ହଜିବ ନି କିନ୍ତୁ ତୁମେ କେବେ ।

ଜାଣେ, ଲଗାଇ ନ ଜାଣିଲେ ବି
ଚନ୍ଦନ ସୁମନ ଧନ୍ୟ ଯଥାଯୋଗ୍ୟ ସ୍ଥାନ ପାଇ ।
ଦଃଖୁ ନ, ବାସ୍ନା ଚହଟୁଛି ଆପେ ଆପେ,
ହେଉଠି ମନ୍ଥି ଆକାଶ ମାଟି ।

କଅଁଳୁଛି ପତ୍ର ଫୁଟୁଛି ଫୁଲ ।
ତୁମ ଯୋଗୁ ଏ ଦେହ ହୋଇଚାଲିଛି ଅବିନଶ୍ୱର ।
ଗହ ଗହ ମିତ୍ର । ଦଶଦିଶ ଉଠୁଛି ମହକି
ଆଉ ତୁମରି ପାଇଁ ପାଉଛି ମୁଁ ଉଚିତ ମାର୍ଗ ।

6.

ବାପା, ଶୀତ ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତୁମେ ।
ଆଉ ମୋ ପାଖରେ ସଦା ଭୈରବୀ ରାଗରେ ।
ନୂଆ ଶକ୍ତି ପାଉଛି ମୁଁ ସଦା ତୁମଠୁ ।
ମୁଁ ଅସ୍ଥିର, ତୁମେ ସ୍ଥିର । ମୁଁ ଶୂନ୍ୟ ତୁମେ ପୂର୍ଣ ।

ମୋ ଶୂନ୍ୟ ପାତ୍ରକୁ ତୁମେ ଇ ଭରି ରଖିଛ ସବୁବେଳେ ।
ସବୁ ଶୁଭ ସଙ୍କେତ ତୁମେ ଇ ଦେଉଛ ମତେ
ଆଉ ମତେ ଦିଶୁଛି ସବୁ ଅକ୍ଷର ଗାର ଦାଗ ।
ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗ ଆଲୁଅ ଆସୁଛି ତୁମଠୁ ।
ମୋର ହାତ ପାଦ ଆକାଶ ସବୁ ତୁମେ ।

ମୋର ଆରମ୍ଭ ତୁମେ ଆଉ ତୁମେ ଶେଷ ବି ।
ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ସବୁ ତୁମଠି ।
ତୁମେ ଲହଡି, ତୁମେ ସ୍ୱପ୍ନ ।
ତୁମେ ସୁଖ ତୁମେ ସଂଘର୍ଷ ଆଉ ସମୟ ।
ଭ୍ରମ ନୁହଁ ବରଂ ପ୍ରେମ ।
କେବଳ ତୁମଠି ପାଏଁ ଏକ ସଚ୍ଚୋଟ ମୁହଁ ।

7.

ବାପା, ସୂତ୍ର ତୁମେ,
ସକଳ ନଦୀର ।
ଆଉ ସେ ନଦୀର
ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ନାହିଁ କିଛି ।

ସେଠି ନାଇଁ ଆକାଶ କି ନାଇଁ ମାଟି ।
କିନ୍ତୁ ଅଛି ଭଉଁରୀ, ଶୂନ୍ୟ ଭଉଁରୀ ।
ଆଉ ଅଣାୟତ୍ତ ପରିସ୍ଥିତି ।
ଜଳ ଆଉ ବାଷ୍ପ ମଝିରେ ସିଝୁଥିବା ଜୀବନ ପରି ।

ନିଜ ମୁହଁ ଦର୍ପଣରେ
ଦେଖି ଦେଖି ଯିବା କଥା ନିଜ ପ୍ରତିଛବି ।
ତୁମଠି ମୁଁ ଛିଡା, ସ୍ଥିର ଆଉ ସୁନ୍ଦର
ସବୁ ରୂପ ରଙ୍ଗ ରସ ଧରି ।
ବାଟ ଦେଖି ଯା କହୁଛ ମତେ ଇ ।

ମୁଁ ସ୍ୱଚ୍ଛ, ଆଉ ଚାଲିଛି ମୋରି ପରିଚୟରେ
ଖାତିର ନ କରି କାହାରିକି ।
କିଏ କହୁଛି ୟେ ଭଗ ପୁଅଟି!
ପଠାଣି ନାତି! ଭାଙ୍ଗିଯିବ ପଛେ
ଇଏ ଲଇଁବ ନାହିଁ ।

ଝଲଝଲାତ୍ ଆଲୁଅରେ
ମୁଁ ମୋର ଛୁଟି ଚାଲିଛି
ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଆହୁରି ଆହୁରି ।

8.

ବାପା, ସତ କହିଛ,
ନାହିଁ କିଛି ଦୋଷ କାହାରି ।
କ୍ରୀଡନକ ସମସ୍ତେ ସମୟ ହାତରେ ।
ଝଡ ଧୂଳି ସବୁକୁ ସାମ୍ନା କରୁ କରୁ ନିଅଣ୍ଟ ଆୟୂଷ ।

ସମସ୍ତେ ଏଠି ନିଃସଙ୍ଗ, ନିଃସ୍ୱ ।
ଅଭିନୟ ବି ପାରୁ ନି ହୋଇ ଖୁଣଶୂନ୍ୟ ।
ଅନାବଶ୍ୟକ କାମରେ ସାରୁଛନ୍ତି ସବୁ ଶକ୍ତି ।
ମଣିଷ ଭଳି ମଣିଷକୁ ଦେଖୁ ନି ମଣିଷ ।
କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନର ନାହିଁ ଉତ୍ତର ।
ଜୀବନର ସ୍ୱାଦ କହିବାକୁ ଅସମର୍ଥ ଜିଭ ।
ନାହିଁ ଦିଆନିଆ ଭାବ ।

ଶବ୍ଦଶୂନ୍ୟ ଏ ଇଲାକା କି?
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରେମ, ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଧନ ।
ଜିତ୍ ହାର୍ ନାହିଁ ଜାଣି ବି ହାରିବାର ହରେଇବାର ଭୟ ।
ଉଦାସୀନ କିନ୍ତୁ ମାଟି ଆକାଶ ।

ଭୂତକୋଠି ଘର ।
ରହୁ ନି କିଛି ନିଜତ୍ୱ ।
କିଛି ନାହିଁ ଜାଣି ବି ଚାଲିଛି ଖୋଜା ଦୋଷ ।
ଆଉ ଦେଖେଇଦେବାକୁ ହେଉଛି ଯୋଉଠି ଫାଶ ।
ପାଉଁଶ ସବୁ ସବୁ ଶସ୍ୟ ।

9.

ବାପା, କହିଛ ଠିକ୍-
ଯାହାର ଷଡଯନ୍ତ୍ର ତାକୁ ଇ ଖାଏ ।

ଆମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ତାରା ବ୍ୟାପି ଥିବା ଆକାଶସାରା ।
ଆମର ଏ ଗୋଟା ଦେହ ଅମୃତ ।
ଯିଏ କରେ ବେଖାତିର ସିଏ ହିଁ ହୁଏ ନଷ୍ଟ ।
ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଗତି ଆମର ଏମିତି ଚାଲିଥିବ ।
ଋତୁ ଚକ୍ରର ପ୍ରଭାବରେ ବି ଥିବ ସ୍ଥିର ।

ଏପଟ କି ସେପଟ ନାହିଁ ।
ମେଲା ଦ୍ୱାର ଆମର, ଛଟପଟ ଅନ୍ଧାର ।
କୋଉଠି କିଛି ବିରୋଧାଭାସ ନାହିଁ
ସଂଖୋଳି ନେବାକୁ ଇତିହାସ ।
ସାରା ଦିନ ହସ ହସ ମଲ୍ଲୀ ମନ୍ଦାର ।
ଆଖିକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ । ସ୍ୱପ୍ନ ଛୁଉଁଛି ଶୀର୍ଷ ।
ସକାଳ ମହୋତ୍ସବ ।

ଅମୃତ ସବୁ ଶବ୍ଦ ଆଉ ବାକ୍ୟ ।
ଘର ଭର୍ତ୍ତି ହୀରାନୀଳା ମୋତିମାଣିକ ।
ଟୋଲ ମହୁଲ ଆମ୍ବ ବଢିଆଳ
ସେକାଳ ପଖାଳ ସଦା ସବୁ ଉଜ୍ଜଳ ।
ରଙ୍ଗକୁ ରଙ୍ଗ ସମୁଦ୍ର ।
ଯାଇଛି ଫାଟି ନଈ ଆକାଶ ।
ଆମ ଆଡେ ପକାଇଛି ଦୃଷ୍ଟି ସାରା ବିଶ୍ୱ ।

ଜୀବନ ନୁହଁ କଷ୍ଟ, ଅନୁଭବ ଆମର ।
ସସାଗରା ଧରା କୁଟୁମ୍ବ ।
ନାଚ ଗୀତ ବାଦ୍ଯ ଶୁଖିଲା ପାହାଡକୁ ବି
ଦେଉଛି ହୃଦୟ ।
ଠିକ୍ ଆମ ନିଶ୍ୱାସପ୍ରଶ୍ୱାସ, ଠିକ୍ ଆମ ସନ୍ଦେଶ,
ସଭିଙ୍କ ଭିତରେ ସୃଷ୍ଟି କରିବାରେ ଆମେ ବ୍ୟସ୍ତ
ନୂଆ ବିଶ୍ୱାସ ଏଇ ମାଟିରେ
ଦେଖେଇବାକୁ ନୂଆ ଦୃଶ୍ୟପଟ ।
ବାହୁ ମେଲାକରି ଡାକି ଚାଲିଛୁଁ ଜଗତ ।

10.

ବାପା, ତୁମର ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିଛି ମୁଁ ।
ସତ୍ୟର ରାସ୍ତା ।
ସାହସ ନ ହରାଇ ଚାଲିଛି ।

ସଙ୍କୋଚ ହୋଇଛି ସୂର୍ଯ୍ୟ ବି ମତେ ଦେଖି ।
ଗତି ମୋର ଆହୁରି ହୋଇଛି ତୀବ୍ର
ନାଡି ନକ୍ସା ଧରି ପକାଇଛି ବାଘର ।
ରିଷ୍ଟ କଟିଛି ସ୍ୱପ୍ନରେ ଥିଲା ଯେତେ ।

ନୂଆବଗିଚା ପାଇଛି କଦଳୀ ଆଉ କପାର ।
ଦେଖିଛି ଶାନ୍ତି, ପାଇଛି ଆନନ୍ଦ ।
ମୋର ହସଖୁସି ମୋର ।

ମୁଁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ।
ତୁମର ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇ ବରଫ ଘରେ
ନିଆଁ ଜାଳିବାକୁ କେତେବେଳ?

11.

ବାପା, ମେଲା କବାଟ ଆଉ ଏଇଟା ତୁମର ।
ଆଉ ଏ ସୂର୍ଯ୍ୟଘରେ ପାର୍ଶ୍ୱ ଝରକା ରଖି ନ ।
କାଳେ ବେଳ ଦେଖି ପଶିବ ଈର୍ଷା ।

ସ୍ୱପ୍ନଯାନ ମୋର ଆକାଶ ଆକାଶ
ଡେଇଁ ଛୁଟି ଚାଲିଛି ମାଟି ଉପରେ ।
ଦୃଶ୍ୟ ପରେ ଦୃଶ୍ୟ ଚାଲିଛି ବଦଳି,
ଉଡିଛି ପ୍ରଜାପତି, ଫୁଟିଛି ଫୁଲ ।
ମହକିଛି ଚଉପାଶ । ଭ୍ରମ ନାହିଁ ।

ପ୍ରବକ୍ତା ସାଜି ପାରା କହି ଚାଲିଛି କେତେ କଥା ।
ଭଲମନ୍ଦ ଚାହିଁ ମୁଁ ଆଗେଇଛି ।
ନିଆଁ ଦେହ ନିଆଁରେ ମିଶିବାକୁ ତୟାର ହେଲାଣି ।
ଭାଙ୍ଗିଛି ଗର୍ବ । ଲୁଣିଆ ହାୱା ଏଠି ସେଠି ।
ଶିଶିର ରାତି ମାପିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ପକ୍ଷୀ ।

ମୁରୁକିହସାରେ ତୁମେ ଦିଶୁଛ ଯେ
ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ କରୁଣତାର ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ।

12.

ବାପା, ଖାଲି ଖାଲିରେ
ପବନ ବହେ କେମିତି
କେଉଁଆଡୁ କେଉଁଆଡେ ଜାଣ ତୁମେ ।
ଆଉ ରଖିଥାଅ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ସ୍ଥିର ।

ଏକଜିଦିଆ କିନ୍ତୁ ନ ଥିଲ, ଜାଣେ ।
ଆରମ୍ଭ ଆଉ ଶେଷର ଜାଣିଥିଲ ସୂତ୍ର ।
ସ୍ୱପ୍ନକୁ ରଖି କାର୍ଯ୍ୟକାରଣ ପାଖରେ
ଯାଉଥିଲ ଆଗକୁ ଗ୍ରହ ନକ୍ଷତ୍ରଙ୍କ ସାଥୀରେ ।

କରାଉଥିଲ କ୍ରିୟାଶୀଳ ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ସକାଳୁ ସଂଜ ।
ବ୍ୟର୍ଥ ନୁହଁ କିଛି କହୁଥିଲ ଜୋର ଦେଇ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଶୁଭଙ୍କର ।
ସଦ୍ୟ ଫୁଟିଥିବା ଫୁଲ ଧରି କରାଉଥିଲ
ଗୁପ୍ତେଶ୍ୱର ଦର୍ଶନ ଠିଆ ସାମ୍ନାରେ ।

ତୁମ ସହିତ ଆମେ
ଲଂଘି ଯାଉଥିଲୁଁ ସକଳ ବିପଦ ।

13.

ବାପା, ସୂର୍ଯ୍ୟ ବି ନୁହଁ ମୁକ୍ତ,
ଆଉ ଏ ପାଣି ଫୋଟକାର ଜୀବନରେ
କଣ ଅଛି ସ୍ଥିର!

ସତ୍ୟ ହେଉଛି ନାମ ବଦନାମ ଭିତରେ
ଧସି ଧସି ଖସିପଡିବା
ଅତଳତଳ ଗର୍ତ୍ତରେ ।

ସତର୍କ ନ ରହିଲେ
ପାଖରେ ଥିବା ଅମୃତ ବୁନ୍ଦାକ
ହଜିଯିବ କୋଉଠି ।

ବିଷ ଆଉ ଅମୃତକୁ
ଚିହ୍ନେଇବାକୁ ଅଛ ତୁମେ ।
ଆଧାର ତମେ ସବୁର ।
ଖୋଜୁଛି ମୁଁ

14.

ବାପା, ଯଥାତଥା କରି ହୁଏ ନି କିଛି ।
ଆଉ ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ବି
ବିଫଳତା ମିଳେ ନି କୋଉଠି ।

ଲମ୍ୱା ସୂତ୍ରର ଗଣ୍ଠି ଫିଟା ଚାଲିଥାଏ,
ଆଉ ପୁଣି ପୁଣି ପଡୁଥାଏ
ଗଣ୍ଠି ଉପରେ ଗଣ୍ଠି ।

କୋଉଠି ମୁକ୍ତି?
ସମୟ ବି ନାହିଁ କହିବାକୁ ଏତିକି ।
ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ମନରେ ଏଣେ
ଚାଲିଥାଏ ଚଉପଦୀ ଯୋଡା ।

ବିନା ଅସ୍ତ୍ରରେ ଶତ୍ରୁ ଜିତା ।
ଧ୍ୱଂସ ହୁଏ ନି ପୃଥିବୀ,
ବଦଳି ବଦଳି ଚାଲିଥାଏ ସବୁ ସବୁ ।

ବୁଝାପଡେ ପ୍ରକୃତ ସ୍ୱର୍ଗ ଏଇଟା ।
ଖାଲି ସମନ୍ୱୟ ରଖିବା କଥା
ଦେଖିବାକୁ ନୂଆ ଜୀବନ ସଂଚାର ।

15.

ତୁମେ ଗୋଟା ଆକାଶ ବାପା,
ତୁମେ ପ୍ରତୀକ ସବୁ ସୌଭାଗ୍ୟର ।
ସଂସ୍କାରର ଦିଗ୍ ବଳୟ ତୁମେ ।
ଗୋଟା ଆକାଶ ତଳେ ଆମେ ନିସନ୍ଦେହ ।

ପ୍ରତିଟି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ମିଳୁଛି ସଫଳତା ।
ସମୁଦ୍ର ଯୋଡୁଛି ଗପ, ଶୁଣୁଛୁଁ ।
ନାଡି ନକ୍ଷତ୍ର ବାରି ହେଉଛି ସ୍ପଷ୍ଟ ।
କୌତୁକ ସବୁ ରହିଛି କୌତୁକ ହୋଇ ।
ଯୋଡି ହୋଇଛି ହୃଦୟ ସହିତ ହୃଦୟ କଳ୍ପ କଳ୍ପାନ୍ତର ।

ଘର ହୋଇଛି ତପୋବନ ।
ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ।
ଜନ୍ମ ଜହ୍ନ ।
ନ ପାଇ ପାଇ ଆମେ ପରିପୂର୍ଣ ।

16.

ବାପା, ସତକୁ ସତ ଜୀବନଟା ଗୋଟେ ଅନୁଭବ।
ରାସ୍ତାଘାଟ ଘରଦୁଆର ବର୍ଷାଶୀତ
ଚନ୍ଦ୍ରସୂର୍ଯ୍ୟ ସବୁ ଅବଶ୍ୟ ରହସ୍ୟମୟ ।

ସବୁଠି ରୂପଗୁଣ ବ୍ୟବହାର ଆଉ ସବୁ ମଧୁମୟ ।
ହେଉ ନି ଭାଷାରେ କହି ।
ପର୍ଦ୍ଦା ଆରପଟକୁ ଯାଇଛ ତୁମେ ଚାଲି ।
ଆଉ ଏପଟେ ଆମେ ଜମିବାଡି ଛାଡି
ଦୂରଦେଶରେ ବୁଲୁଛୁଁ ଦେହି ଦେହି ।

ଆମର ଅଜଣା କଣ କେମିତି ।
ଅବଶ୍ୟ ଆମର ଅଗଣା ଆଲୋକିତ ।
ଯେ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିର
ମୁକାବିଲା ପାଇଁ ଆମେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ।

ପୁରସ୍କାର ତିରସ୍କାର ଗୌଣ ।
ସ୍ୱତ୍ୱ ସତ୍ୟ ଆପେକ୍ଷିକ ।
ଶୁଭାଶୁଭ ସଂରକ୍ଷଣ ।
ସିଦ୍ଧି ପଦ୍ଧତି ଉନ୍ନତ ।

ସତକୁ ସତ ବାପା,
ଖେଳ ଆମର ବେଶ୍ ଶକ୍ତ ।
ସ୍ୱପ୍ନ ସଙ୍କେତରେ ଚାଲିଛି ସବୁ ନାଚଗୀତ ।

ଶାନ୍ତ ସମାହିତ ଆମେ ଆମଠି
ତୁମ ଦୟା ସବୁଠି ।