Foto
na foto
na foto
na foto
van het gezicht
dat geen gezicht
meer is
een duizelingwekkend lange zit
met loep en scalpel
bij een bloederige knie
zo schrans ik (zoals eens
de dichter schreef) op het feest
van bot en spier en pees.
Kan ik het helpen soms?
Het zit me in het bloed
komt van mijn pa en die
zijn pa maar is toch niet
wat in zijn goedertierenheid
die lieve paps vaak rozig
dromend voor zijn schat
zag weggelegd.
Talent of aanleg?
Een geval veeleer, typerend
van een zegen die
in vloek veranderd is.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem