Erik Spinoy

Birds fly up

to the unfamiliar branches. The sun
hangs low. Time has revealed itself
and picked leaves, decay - the fruit
of itself, but each time new and
...

Adolf, lucky wolf.

Fabricated black alpha male
who throws himself on sexy hordes,
the overhealthy pack's fornicators.
...

A wolf
is like a house
with two gaps gaping:
...

Hot and sticky - an iron
diktat from
the local climate.
...

Tigers, grizzlies, lynxes do it
differently: a pike's or carp's leap on
or beside it, a deadly flash, a
murderous blow or total catastrophe.
...

Sometimes in a wolf's body

a blind machine runs
that repeats and
bangs and bangs
...

Scarcely have they found

a skeleton in the attic
in an old wardrobe
...

It was almost
a cold case

found by anglers
...

Photo
after photo
after photo
after photo
...

It was an afternoon
of petrified hours
whiter still than bone
I was not
...

hurriedly

a camp of tents grew up
where bag
...

Here we go
again:

my body is not
my body.
...

That evening there were salsa sounds
from every bar.

We ate chicken and salted potatoes
...

The pearly white morning hasn't broken.

Cut from the dark that stands in all the doorways
she is and she is there
...

On rubber wheels the door of this
cocoon-shaped space slides shut

and then all other sound disappears.
...

Take this flesh

and chase it
where it ceases to be flesh.
...

Skin as the thinnest palest eggshell

round-kneed slight body that still panting
closed both eyes.
...

Huid als de dunste bleke eierschaal

smal lijf met bolle knieën dat nog hijgend
beide ogen sloot.

In de handpalm joeg het hart van het eendje
dat nadien in zo een kom van blauw email
één poot omhoog te drijven hing.

Het kuiken was een witte haan met rode kam
die alles wat bewoog aanvloog en plots
onthoofd in vleespapier te bloeden lag.

Onder piepschuim kepers kale neons klonk
de kosmos in een oud tv-toestel.

Onder het dakraam dreef doodsbleke mist
uit alle weiden aan.
...

Een wolf
is als een huis
waarin twee gaten gapen:

een gat
waar nooit een voordeur zat

de holte
van het keldergat.

Door lege ramen kruipt
klimop en wingerd binnen
en neemt kamers in bezit.

In kelders huist
het ongewervelde
en draait en draait
zijn blinde cirkelgang
...

Tijgers, grizzly's, lynxen doen het
anders: snoek- of karpersprong erop
of ernaast, een dodelijke flits, een
moordklap of de algehele catastroof.

Dit zoek geraakte noorden is geen
tijgerland.
Obstinaat en hopeloos en taai vooral
toont zich een roedel.

Om beurten bijten zij
de neus, de hals, de schoften aan.
Een eland loopt voorbij met
weggevreten dijen, roze darmen
slierend op de grond
totdat het naakte vlees
verstijft, ontsteekt en
bloedverlies zich wreekt.

Dan zijn ze aan het feest
van bloed en bot en pees.

Waarna, een wolvenslaapje later,
het spel opnieuw begint
op zoek naar verse wonden
totterdood.
...