Zoals mensen vliegen
in oude gravures, zo haarscherp
zo goedgelovig.
Tussen portretten van keizers
en soldaten, werveldieren en
walvissen, zo onweerlegbaar.
Hebben zij het later verleerd,
wegens te weinig veerkracht
in de vingers, te veel lood
in de vaders? Zwaluwen
in afwachting, kwetterend
aan telefoondraden.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem