Handuraw Poem by Freddie Limbaga

Handuraw

Gihigot ko sa abaka ang imong mga saad,
Taliwala sa kapintas sa panahon.
Gipaabot ko ang imong mga tiil nga motikang diha sa mga balilihan;
kay gitagana ko ang mga tinta, aron tukuron ko ang mga garay ug balak diha sa pinan -an kong pulong.

Ug un-unan unya kini diha sa uga ug nangliki nga salabutan;
ug diha -diha pandayon ka unya ginamit ang maso.

hangtod nga motig -os ug mohait na unya ang imong
mga uhay, anihon napud unya kini gamit ang kareta.

Hala, padayon sa pagtagik, ug pagpanulat,
Ikudlit unya diha sa Jones Avenue ang atong kapalaran.
Lipata ang bulingit nga nawng sa dan Colon.

Syagit unya ngadto sa habog nga JV tower ang imong agulo,
ug iyabo ang ang pintas tang gobyerno, hangtod nga kini
magutay-gutay ug magusbat.

Sa Plaza Independencia,
Dominggo ta magkita, mani ug icewater.
Damil sa hilab tang kuto -kuto
kilom-kilom nang nahinumdom tang duha sa tugon
sa inahan mong tagawtawan.
ayaw mog pagabii ha........

COMMENTS OF THE POEM
jovahn Ybanez 04 September 2009

hahaha.. kuyawa ug balak uy! ! ! ! bibo sad au dah...

0 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success