HOLUB Poem by Roni Margulies

Rotterdam'dayken ben
yeryüzünde bir yılım daha tamamlandı,
bir sonraki yılımın günlerini yaşamaya başladım.

Rotterdam'dayken ben
sıcak bir günün öğle sularında bir köpek susadı,
sahibi metro girişinin yanında bir musluğu açtı,
kana kana su içtiğini görüp mutlu oldum köpeğin.
Merdivene oturmuş Miroslav Holub okuyordum.
Bir gülümseme yayıldı yüzüme, görenler şaşırdı.

Rotterdam'dayken ben
oturduğum balkonun hemen altında iki metro
üstgeçitte karşılaştı. Biri Den Haag tarafına,
biri De Akkers'e doğru gidiyordu. Doluydular.
Bakıştı açık pencerelerden birbirlerine yolcular.
Sayısız yaşam, değecek kadar yaklaştı bir an birbirine
ve farkında olmadan uzaklaştı sonra birbirinden yine.
Bense oturduğum yerden bir gürültü dinledim sadece.

Rotterdam'dayken ben
yeryüzünde bir yılım daha tamamlandı.
Önümden iki saksağan, bisikletli yaşlı bir kadın,
yanında küçük kızıyla turuncu sarıklı bir Hintli
ve saksılarda çiçek taşıyan bir kanal teknesi geçti.
Ve ben yeni girdiğim yılın ilk gününü tamamlarken
daha çok yılım kaldı mı diye merak ettim akşamüzeri.