Huid als de dunste bleke eierschaal Poem by Erik Spinoy

Huid als de dunste bleke eierschaal

smal lijf met bolle knieën dat nog hijgend
beide ogen sloot.

In de handpalm joeg het hart van het eendje
dat nadien in zo een kom van blauw email
één poot omhoog te drijven hing.

Het kuiken was een witte haan met rode kam
die alles wat bewoog aanvloog en plots
onthoofd in vleespapier te bloeden lag.

Onder piepschuim kepers kale neons klonk
de kosmos in een oud tv-toestel.

Onder het dakraam dreef doodsbleke mist
uit alle weiden aan.