Kaado (Kosli Poem 119) Poem by Binapani Mahaling

Kaain karsago chhi chhi ete
Taar binaa tumar jeeban adhaa
Binaa kaado ke palhaa ruaa ki
Dhaan bihidaa heichhe ken.

Se pare go maaet maaar
Garabh aai, bihan nu gajaa karbaa
Ban kantaa bhitren thilen
Sundry padam phul phutaabaa.

Kaado binaa naain gachh ache naa ghaas
Nei achha kiraa putngaar baas
Pher kaain naak teksa
Kaado binaa eitaa judi ghar naain huea.

Ei kaado desi aamku khaanaa paani
Rahebaar laagin ghar
Mudiaa maara taahaake se dhartimataar-
Haath aai sabu belen debaa ashirbaad.

Sor karago tumar pilaadinar kathaa
Kaado upren naachi kete sukh paauthila
Kaado gadaa ke jaai
Jhuri kankraa ghuli chhapkuthila.

Bhuli naain jaago pachhar kathaa
Tumar dhob phar phar dhuti thin kaado laagigalen
Eijat kam naain huae
Dharti maar ashirbaad dugunaa badhijibaa.