KRISTAL Poem by Branko Maleš

brda su čeličnih češljeva
čije su tunike klinasti jezici
kovino - krpo prolupana!

ko razvalina glina se razlila
pukotine žderu svijeću
u tamnom ledu jednjaka
naslagane su pčele

fotonsko je saće - kožnata riječ
gdje se sabire mrak
na čađavoj livadi!
seljaci od toga češljaju mačeve
koji se slušaju kao biljna štiva
u jutarnjoj sapunici
leti lice
ko u bijeloj jedrilici sve se događa
i usta pjena - ko čipka kovrča

ko mraz šišti uže štuke
nokat srebra puca po kat
ćuk i ćup puše se uz potok
potok - kolac zime
trgovci čije kose oči
glasno govore o nategnutoj koži
u bisagama nose mladu algebru
- i uši saga

o, blistav si silos
ko losos
kolos slova!
ko uljez - prospe se ulje po porculanu