KWIJT Poem by Roland Jooris

KWIJT

Een spoor
van in ontbreken opgelost
verlangen zoekt geen
weg terug

naar waar
vandaan lopen we bijster
dood verloren

zonder bestemming
mediteert het pad
nu het zich telkens
weer opstuivend
uitwist

COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success