Limansiz Gemi (Turkish) Poem by Ekrem KAZAN

Gidiyor demirini almış
Günahları yükü ambarında
Issız gecelerde
Yel içti yelkeni
Dipten başa esrik duygularla ahir ömründe
Zehrini zerk kalbimin orta yerine
Gitsin…
Gitsin deryaların insafına terk
Gidebildiği kadar cehennemin ta dibine…

Kim bilir?
Terk-i aşk eyleminde
Neyin yüzü suyu hürmetine?
Kaç bin tövbe edip de dönecek
Umudu üzdüm bir kere
Ay ışığı, gün ışığı, bir bir kapattım yüzüne
Ümit ışığıysa kısa devresinde terk hüznüne
Ne mümkün! Başına bela batacaktır o yükle
Sorgusuz ve sualsiz başına buyruk çıktığı,
Daha dumanı üstündeyken kalbimde hasarlarının
Hangi yüzle? Bir kez daha dönmesi zorken limana
Almış yükünü gitsin gittiği kadar,
Cehennemin ta dibine…

Bırak bırak gitsin
Yaşadığımla kalayım
Med cezrine mahkûm kumsalda,
Sabahın tan yelinde,
Bir küfrün notasında
Zamanın tam yerinde
Zorlanmış sınırımın
Tam da uç noktasında
Dokunur şuursuzca
Kalbimin bam teline…

Adını yazmaya ne kum
Ay ışığında başka, aşka veda ayinde
Yakmaya ne mum kaldı
Limansız hayırsız o gemide…

Aşk ateş gömleği sırtında
Kılavuz yok, pusula yok
Dürbünde imler kayıp
Deniz feneri fersiz
Yersiz korkularda
Bu aşk deryalara
Gömüldü
Gömüldü bir kere çaresiz…

Yaşanacaktı
Yaşandı bitti, aşk gibi, ömründe demi
Ahde vefayı çiğnerken dahi ilkesizdi
Toplayıp giderken günahlarını da
Umurumun tekiyken şimdi, kime ne?
Gitsin nereye isterse gitsin
Kılavuzu zebaniyle cehennemin ta dibine! ..