MIRAS Poem by Roni Margulies

Büyük çadırın önünde yere saplı kargı
Ağır hastalığını haber ediyordu Han'ın.
Önce ve en önemlisi dört oğlu arasında
bölüştürdü uçsuz bucaksız topraklarını,
dörde böldü yirmi yılda fethettiği kıtayı.

Yatağının başına çağırdı sonra oğullarını.
Her birine tek bir ok verdi. Kırın, dedi.
Kolayca kırdılar. Beşer ok verdi bu kez.
Kırın, dedi. Kırılmadı oklar. Siz de, dedi,
birlik durun. Tek duran kırılır, dedi.

Savdı oğullarını; son işi de bitmişti.
Ağır ağır döndü koca Han yatağında,
kurduğu dünyayı gözlerinin önüne getirdi,
bir ucunda Hazar Denizi, bir yanda Çin Seddi.
Ölebilirim artık, dedi. Atalarım beni bekliyor

ve torunlarım altın kumaşlar kuşanacaklar,
rüzgârdan hızlı koşan atlara binecek
en güzel kadınları kucaklayacaklar.

Ve bunları kime borçlu olduklarını,
heyhat, hiç kuşkum yok,
unutacaklar.