NIJLPAARDEN Poem by Peter Theunynck

Ze verblijven in paleizen langs de Seine.
Men verduistert voor ze vertrekken.
Men durft haast niet te kuchen, men
legt bergen statistieken van ze aan.

Ze zijn pijlen op verwijsbladen,
lemma's in vierkleurengidsen, keien
in klaterende woordenstromen,
een strikvraag op het tentamen.

Het is verboden om ze aan te raken.
Vooral niet wakker maken. Niet tegen
praten, ze spreken uitgestorven talen.

Dat ze door handen zijn gegaan,
woestijnstormen, graven, oorlog
verdragen, doet hier niet ter zake.