Pag-Abot Sa Mga Panganod Poem by RIC BASTASA

sa pag-abot sa mga panganod
sa ibabaw sa atop
sa akong mga panglantaw
dili ko na ilarawan pa ang kasubo
ug dili na ako mamati
sa ilang mga pagbakho aron
isugid ug imantala ko kini kanimo

dili ko na lantawon unya puhon
ang pagbaha sa kasakit

hapit na mahilis ang akong mga mata
ug akong mga kamot ug mga tiil buot nang
mokaratil ug dagan palayo kanako

panahon na sa pagbag-o
pagalikayan na nako ang pagbaguod,
ang pag-aginod ug pag-agulo
sa kagahapon apil na ang karon

panahon na ang paglabay
sa mga dahon sa kahiubos
nga hagbay rang nalaya
sunugon ko kini aron ang aso
maoy mosigilon sa ginoo

panahon na ang pagkuyog ko sa kalipay
bisag kini lumalabay

usbon ko na ang tanan
mokuyog ko sa mga kahoy
sa paggitib sa ilang mga sanga
sa ilang tukmang panahon

moadto ako sa luyo sa dag-om
nga panganod sa atop sa akong
huna-huna ug molipot
didto diin ang kahayag sa adlaw
alang kanatong tanan

mukuyog ba ikaw kanako?