Pahimangno Alang Kanato Poem by RIC BASTASA

Ang unsang parte sa lawas nga dili kuno gamiton
Sa kadugayan sumala sa balaod sa evolution, kini mawala.
Sama sa isda nga milayas sa dagat, nahimo kining tabili.
Ug kadtong mga langgam nga misalom sa dagat, nahimo kining mga pagi.
Ug kadtong mga lumot nga naghandom nga mokiaykiay, nahimong ulod.
Kadtong mga lapu-lapu nga nangambisyon nga makalupad, nawad-an
Sa himbis, gituboan sa mga pako, ug nakalupad sa mga panganod.
Ug busa kita kunong mga tao, maglakaw gayod, kay basin mawala ang atong mga Tiil. Dili magtinapolan ug magsigig sakay o pabug-at sa uban. Kay basin mahimo Kitang mga yugo sa kabaw, o dili ba maupok ang atong mga tiil
Ug mahimong puro sampot na lang. Labaw sa tanan, dili kita
Mag-undang ug hunahuna kay basin ang atong utok. Mokubol ug mahimong
Mga bato daplin sa suba nga labyanan na lamang sa mga tubig ug lingkoran,
Id-iranan na lang sa mga lubot sa mga walay kasilyas.